2019-07-13
Voor menigeen in Nederland zal de naam Guy van Nueten niet bekend in de oren klinken; bij onze zuiderburen is hij echter een begrip. Zijn faam heeft hij in eerste instantie te danken aan zijn bijdrage aan de band The Sands, die een grote hit scoorde met het door hem geschreven ‘April And June’. Dit werd een onvervalste belpop-klassieker, die steevast in de Belgische Top 100 Aller Tijden staat. Al snel na dit succes verruilt hij de popmuziek voor klassieke muziek en studeert hij piano aan het conservatorium. Na een aantal jaren als uitvoerend producent voor Belgische acts als Admiral Freebee, Zita Swoon en dEUS te hebben gewerkt, stort hij zich op film -en theatermuziek.In 2009 verschijnt Merg, wat het begin is van de zogenoemde Pacman- trilogie. Het betreft hedendaagse klassieke muziek, uitgevoerd op piano, waar vooral barok en Johann Sebastian Bach een prominente rol spelen. Na het in 2013 uitgebrachte Pacman, sluit het nu uitgebrachte Contact de cyclus. Ook hier zijn het eigen muziekstukken, al dan niet met referenties naar diverse componisten zoals Bach, Strock en Van Gethem. Het album bevat vier uitvoerige composities en vier losse nummers, die ervoor zorgen dat er een duidelijke overgang is.
De eerste compositie ‘Isomorfie Nr. 3’ is de zwakste op het album: de minimalistische insteek hier past Van Nueten niet goed. Het alleenstaande nummer wat erop volgt, ‘Hulde Aan Dimitri’ is daarentegen zo goed, dat je hem dit vergeeft. De prachtige opbouw van beide handen en de melancholische klankkleur zet zo prachtig een sfeer neer, dat je hongerig wordt naar meer. Deze wordt enigszins gestild door het tweedelige stuk ‘The Night’, wanneer hij ons veilig de nacht inleidt.
‘Dolor Y Pasión’ is halverwege het album één van de hoogtepunten. Hier hoor je het improvisatievermogen en de creatieve geest in optima forma. Het pianospel is zowel meeslepend als expressief, waarbij de emotie overheerst. De compositie in vier delen, ‘Wals Met Briljanten’ doet je vooral wegdromen in filmbeelden en geeft de luisteraar tijd voor enige reflectie.
Het is het vierluik ‘Contact’ waarbij van Nueten zich op zijn best laat horen. De rustige weloverwogen aanslagen op de piano creëren een tijdloos stuk, wat ook na meerdere keren luisteren aantoont hoe groot Van Nueten als componist is. Hier komt het thema van zijn trilogie ook terug op het toepasselijke genoemde ‘Sudden And Unexpected Return Of The Pacman’. Hiermee verbindt hij de eerdere albums met elkaar en is de cirkel rond.
Niet alles op dit album werkt even goed, al weet Van Nueten menige gevoelige snaar te raken. Door zijn gevarieerde manier van spelen heb je op geen enkel moment het gevoel dat het hier maar één instrument betreft. Als je dan ook nog bedenkt dat alle composities in één keer zijn ingespeeld om zo goed mogelijk de emoties weer te geven, kun je alleen maar concluderen dat je hier met een groot artiest te maken hebt.
Coppersky - Orbiter Coppersky is ontstaan nadat de drie broers Zwart vanuit Columbia (USA) naar...
Hunter Complex - Open Sea Open Sea is volledig instrumentaal. Ook op het derde album dat Lars Meijer...