2019-06-20
Coppersky is ontstaan nadat de drie broers Zwart vanuit Columbia (USA) naar Utrecht verhuisden en daar hun vierde bandlid en drummer konden inlijven. De band is wellicht nog populairder in Duitsland dan in eigen land. Na eerdere albums, Relief uit 2013 en de opvolger Be Around The Bend uit 2016 is er nu Orbiter. Hiervoor is Pablo van de Poel, zanger en gitarist van de band DeWolff aangetrokken. Dat betekent dat het grunge-achtige van weleer nu ingeleverd is voor een meer klassiek rockgeluid.Wat direct opvalt is de stem van Erik Zwart: die klinkt op het eerste gehoor bekend. Als luisteraar twijfel je even tussen Eddie Vedder en Graig Finn van The Hold Steady. Het probleem is dat zijn zang te geforceerd klinkt en dat gaat al vrij snel of irriteren of op de lachspieren werken, zeker naarmate het album vordert. Vooral op ‘Son Of The Night’, waar hij het moeilijk heeft om zijn stem te laten passen bij het complexe nummer. Daar waar Vedder een glansrol had gepakt, laat Zwart dat hier liggen.
De overige muzikanten zijn solide en kiezen allemaal hun moment om te shinen. Zo hoor je op ‘Man Shaped Door’ hoe goed drummer Ray Murphy om kan gaan met verschillende ritmes. Sterker nog, het lijkt erop of hij dan zelfs in zijn element is. Gitarist Marty Zwart weet een paar goeie solo’s te produceren: op ‘Bloody Honeymoon’ is hij degene die het nummer naar een niveau hoger tilt. Live zullen deze nummers ongetwijfeld ‘het zweet van het plafond doen druipen’, als we de press-release mogen geloven.
Robert-Jan Zwart is wel degene die ervoor zorgt dat het geheel bij elkaar blijft met zijn baspartijen en grijpt even de hoofdrol bij ‘Dressed In Wool’. Daar waar de rest van de band het even lijkt te laten liggen, weet hij hier de draad samen met de gitarist weer op te pakken. Helaas kan hij zelfs niet voorkomen dat het bij ‘Tesseract’ helemaal uit de bocht vliegt en het geluid dusdanig vervormd klinkt, dat het niet om aan te horen is. Het akoestische eindstukje kan dat zelfs niet meer goed maken.
Op ‘Cassini’, laat de band eindelijk horen waartoe zij in staat is. De tempowisselingen, die van alle muzikanten het nodige vergt, zorgen voor het hoogtepunt op dit album. De duim op de bas, de gitaarsolo van Pablo van de Poel en het stevige drumwerk zorgen er eindelijk voor dat er plezier uit de speakers knalt. Had de producer niet eerder kunnen ingrijpen en nog meer zijn stempel moeten drukken?
Eindelijk weer eens een rockplaat van Nederlandse bodem. Helaas is deze niet goed genoeg om het genre nieuw leven in te blazen. De ondermaatse rockteksten, zoals “In a growing darkness, stars fall from the sky” in de opener ’Son Of The Light’ helpen daarbij ook niet. Waarschijnlijk komt deze band op het podium goed over, maar op plaat is het onder de maat.
The Fire Harvest - Open WaterDe Nederlandse band The Fire Harvest brengt alleen een album uit wanneer...
Guy van Nueten - Contact Voor menigeen in Nederland zal de naam Guy van Nueten niet bekend in de...