Het bescheiden plaatje bevat vijf liedjes. Farzane heeft er voor gekozen om in het Engels en niet het Farsi te zingen. Het gaat hier dan ook niet om typische muziek uit het Midden Oosten. Traditionele ritmes worden vermengd met Westerse beats. Daarmee balanceert de cd op de grens tussen pop en wereldmuziek. Het resultaat is een zweverige, betoverende stijl.
Als concept doet Farzane Zamen dat knap. Op een nummer als ‘Dance With Us’ komen de verschillende werelddelen goed samen. Er klinkt eerst een luit. De muziek doet daarmee denken aan de bekende melodieën van bijvoorbeeld Cheb Khaled. In het refrein kabbelt de luit zachtjes voort. Farane zingt repetitief en geeft daarmee een hypnotiserend gevoel aan het nummer. Hier is het resultaat goed. Dezelfde ingrediënten slaan op een liedje als ‘Fake Love’ de plank mis. Het begint met mooie zang van Farzane. Het feministische nummer is tekstueel indrukwekkend, maar de wijze waarop de zang van Farzane met de computer wordt herhaald klinkt amateuristisch.
Ook op andere momenten valt het op dat de westerse elektronische ritmes en zang niet origineel genoeg zijn om zich te onderscheiden. Het is de combinatie met de traditionele klanken uit het Midden-Oosten die Z Bent redden, maar een meer traditionele plaat had het ongetwijfeld beter gedaan. Ondanks de te prijzen boodschap van Farzane heeft het geheel nu nog een te hoog songfestivalgehalte.
Skylake - In OrbitDat progrock vaak wordt afgedaan als muzikale moeilijkdoenerij voor ouwe...
The Fire Harvest - Open Water De Nederlandse band The Fire Harvest brengt alleen een album uit wanneer...