2019-06-28
Onlangs nog kwamen we Marjan Welman tegen op de laatste Autumn plaat, waarop ze een geweldig prestatie neerzette. Nu laat ze weer van haar horen in een andere band met de welluidende (IJslandse) naam Vetrar Draugurinn. Zonder Marjan te kort te doen is deze band toch vooral de band van Eric Hazebroek, die we ook kennen als gitarist van Stream Of Passion. Hazebroek heeft alles geschreven op de eerste echte plaat van deze band.Het album heet Hinterlands en laat horen dat Hazebroek behalve een begenadigd songschrijver ook nog eens prima gitarist is, maar dat wisten we natuurlijk al van Stream Of Passion. Bij Vetrar Draugurinn heeft hij zich overduidelijk laten inspireren door Gregor Mackintosh van Paradise lost. Op sommige moment laat Hazebroek zijn gitaar net zo klaaglijk janken. Het bontst maakt hij het daarmee op de tweede track ‘I Am’, dat Hazebroek schreef op de dag dat zijn vader overleed. Het begint met exact hetzelfde riffje als ‘The Last Time’ van Paradise Lost. Daarnaast lijkt het gitaarloopje op de achtergrond in ‘Hinterlands’ geïnspireerd door ‘The Cry Of Mankind’ van opperdroefsnoeten My Dying Bride. Je kunt natuurlijk slechtere referenties bedenken en voor het overige valt het gelukkig erg mee met de kopieerdrift, al blijven de invloeden er van af druipen.
Liefhebbers hebben dan natuurlijk al lang begrepen dat Vetra Draugurinn doommetal maakt. Doordat er met een (erg goede) zangeres wordt gewerkt valt de band behoorlijk op en de gedachten gaan behalve naar Paradise Lost toch wel heel vaak de kant op van eveneens door dames voorgezeten bands als Left Hand Solution en Oceans Of Slumber, al gebruikt die laatste band ook heftige deathmetal-achtige stukken in haar muziek. Dat doet Vetrar Draugarinn dan weer niet.
Om het afwisselend te houden gooit Vetrar Draugurinn er soms wat meer tempo tegenaan zoals in ‘Wanderer’, ‘Bleak Earth’ en ‘Death Will Come For Us’, al is tempo in doommetal altijd maar een betrekkelijk begrip. Door de stem van Welman gaan de gedachten hier dan toch ineens de kant van Autumn op. Maar meestal wordt er toch vooral kalm voortschrijdende doommetal gespeeld en horen we in het zeer rustig startende ‘Forever Locked In’ het droefgeestige geluid van een cello. De lange track krijgt halverwege een felle uitbarsting, waarna het rustig eindigt. De plaat eindigt geheel in stijl met ‘Twelfth Night’, dat rustig getokkel in het begin mooi uitbouwt naar een doomy einde.
Hinterlands is een onderhoudend doommetalalbum, dat ondanks de vele referenties naar gearriveerde doombands lekker wegluistert. Por het vuur nog wat op, schenk wat geestverruimends in, doe je ogen dicht en laat je langzaam wegzakken in het droevige geluid van Vetrar Draugurinn.
In Motion - Thriving ForceMet een beetje fantasie kun je Tom ‘Tee’ Tas de Belgische evenknie van Devin...
Semistereo - Zabriskii Zabriskie Point is een plek in Death Valley en een van de heetste plekken op...