2019-06-21
Met een beetje fantasie kun je Tom ‘Tee’ Tas de Belgische evenknie van Devin Townsend of Arjen Lucassen noemen. Tas houdt er op zijn minst een even fanatiek arbeidsethos op na en ook in zijn muzikale projecten vertoont hij een soortgelijk kameleontisch gedrag. Zo bont als de twee genoemde heren maakt Tas het nog net niet, maar Tom is aardig op weg. Zoals beloofd zou Tom na zijn Entering Polaris project snel met een hardere opvolger komen en inderdaad heeft de Belg woord gehouden, en dus mogen we kennis maken met Thriving Force het eerste album van zijn project In Motion. Alle projecten en bands waarin Tas speelt of speelde (en dat zijn er veel) hoor je ergens wel terug in zijn muziek, maar Thriving Force bestaat vooral uit een mix van thrashmetal en melodieuze deathmetal. Voor de vocalen op dit album heeft hij flink wat vocalisten opgetrommeld, waarvan Björn Strid (Soilwork) de meest bekende is. Van de negen tracks zijn er drie instrumentaal, daarin horen we hoe goed Tom op de zes snaren te keer kan gaan, maar dat horen we natuurlijk ook voldoende in de andere tracks. Het begint na instrumentale opener al met de superstrakke riffs van het heftige ‘Thrive’ dat de lekkere vette grunt van Bjorn Strid afwisselt met de helder, licht theatrale, vocalen van David Davidson. Na een minuut vijf volgt er een rustmoment tot het einde toe waarin Tas op een akoestisch bedje even zijn vingervlugheid ten toon spreidt.
In het bijna acht minuten klokkende ’I Bleed Worlds’ wordt ook weer moeiteloos geschakeld tussen volbloed deathmetal en akoestische stukken, zoals we van het oudere Opeth werk kennen. In het tweeluik ‘The Dyeing Of Spheres’ horen we min of meer hetzelfde nummer, maar in ‘Part I’ worden de vocalen gedaan door Jasper Daelman en in ‘Part II’ door Matthieu Romarin die met zijn zalvende stem een heel ander sfeer neerzet dan dat we in ‘Part I’ horen, hoewel Romarin laat horen ook een stevig potje te kunnen grunten.
De tour de force van het album is het maar liefst ruim achttien minuten klokkende ‘Always In Motion’, dat eigenlijk een optelsom is van alle andere tracks en Opeth-achtige proporties aanneemt. Het sterk fragmentarische epos bestaat uit negen kleine partjes die alle kanten op schieten (en waarin we zelfs ook nog een saxofoon horen, net als in het afsluitende instrumentaatje!). Dit moet je gewoon een paar keer ondergaan om het te kunnen volgen.
Thriving Force is een sterk album waarin Tas even alle registers open trekt met een sterk staaltje melodieuze deathmetal met een progressieve inslag, voorzien van de nodige science fiction teksten. Muziek waar liefhebbers van Opeth, Dark Tranquility, Gojira en Soilwork wel wat mee kunnen, lijkt ons. Voor volbloed progrockliefhebbers zal dit toch iets te zwaar op de maag liggen.
Hitherside - Blue Lotus Hiterside kenden we nog niet, maar Blue Lotus is het tweede album van de...
Vetrar Draugurinn - Hinterlands Onlangs nog kwamen we Marjan Welman tegen op de laatste Autumn plaat, waarop...