2019-06-28
Efrim Manuel Menuck & Kevin Doria hebben samen getourd, tijdens de Pissing Stars toernee. Menuck is bekend van zowel het instrumentale post-rockgeluid van Godspeed You! Black Emperor, als het meer vocale geweld van Thee Silver Mt. Zion. Doria is minder bekend, maar is de frontman van zowel Growing als Total Life, beiden gericht op het avant-ambientgenre. Zij vormen samen een duo en are SING SINCK, SING is hun debuut.Eerder genoemde bands staan niet bekend om hun gemakkelijk in het gehoor liggende muziek, maar hier vergen beide muzikanten het uiterste van de luisteraar. Het betreft vijf composities die gemeenschappelijk hebben dat er een soort mist van geluid wordt geproduceerd, waar Menuck nauwelijks hoorbaar doorheen spreekt, dan wel zingt. De zes oscillators en drie versterkers die volgens hen het geluid bepalen, zorgen voor bepaalde klanken, waardoor er een ongemakkelijke sfeer wordt gecreëerd. Het geheel wekt de indruk dat het album door improvisatie tot stand is gekomen.
Zo is 'Do The Police Embrace' met zijn sirenes ontstaan doordat de politie rond de studio in Mexico City bleef rondrijden, terwijl zij dit nummer opnamen. Het resultaat is een ongewone protestsong, waarbij het idee hierachter is, om in plaats van woede of tot haat te verworden, zich af te vragen of politieagenten wel menselijk zijn. ("Do they dance and do they love?" en "Do they even have friends?" ). Cynischer kan bijna niet en de boodschap is duidelijk.
Het volgende nummer ‘Fight The Good Fight’ en afsluiter ‘We Will’ horen bij elkaar en vormen een bevestiging van doorzettingsvermogen. Zoals het duo zelf zegt: beide nummers zijn een "Statement of intent" en “we will win, tho these are dark times. Hold on” . Beide nummers hadden wat langer mogen duren om hun boodschap wat meer kracht bij te zetten. De elektrische pulsaties die zorgen voor de psychedelische drone-omgeving verdienen dat hier. De langere nummers, zoals ‘Joy Is On Her Mount And Death Is At Her Side’, over een "murdered forest" en 'A Humming Void An Emptied Place', over de leegte tussen twee snelwegen, komen beter tot zijn recht door de langere tijdsduur.
Het album laat zich het best beluisteren op een geluidsinstallatie met de volumeknop vol naar rechts. Hierdoor kun je enigszins opmaken wat Menuck je wil vertellen. Het geheel is opgedragen aan de Duitse promotor Dirk Hugsam, "last of the sad German outlaws", die menig onbekend bandje wat meer in de publiciteit wist te krijgen en veel respect verdiende van de apartere muzikanten. Zijn oor voor vernieuwende muziek had zich hier zeker voor gespitst; voor vele anderen is dit iets teveel van het goede.
Chris Cohen - Chris CohenDe serieus kijkende man op de voorkant van het album is Chris Cohen , een...
Hitherside - Blue Lotus Hiterside kenden we nog niet, maar Blue Lotus is het tweede album van de...