2007-05-26
De inmiddels al meer twintig jaar aan de weg timmerende Cowboy Junkies hebben een familiealbum gemaakt. Maar vergis je niet! Het is zeker geen schijfje waar je je kleine neefje of nichtje een plezier mee doet. Tenzij deze een ongelooflijk zwak heeft voor vrij duistere, melancholische en dromerige alt.rock natuurlijk. Het familiethema van At The End Of Paths Taken zit hem in de songteksten. Zangeres Margo Timmins vertolkt, met haar immer prachtige stem, een elftal over familierelaties handelende songs. Muzikaal gezien is het als vanouds ingetogenheid troef. Maar door een aantal strijkersarrangementen, hier en daar wat noisy gelaagdheid en de regelmatig subtiele opbouw van de composities is At The End Of Paths Taken toch ook een vrij gevarieerd en avontuurlijk, maar daarmee ook wat wisselvallig, album geworden.
De door strijkers gedragen opener ‘Brand New World’, het spooky ‘It Doesn’t Really Matter Anyway’, het luchtige folkpopliedje ‘Blue Eyed Savior’ en vooral het tegelijkertijd rauwe en zwoele bluesrocknummer ‘Cutting Board Blues’ weten te bekoren. Maar naast al dit schoons krijgen we ook het tenenkrommende duet ‘Someday Soon’, het wat slappe Ani Difranco-aftreksel ‘Still Lost’, het veel te lang uitgetrokken ‘Mountain’ en het afsluitende misbaksel ‘My Only Guarantee’ voor onze kiezen.
De drang van de Cowboy Junkies om wat meer variatie in hun geluid te brengen is zeker lovenswaardig, maar pakt vooralsnog niet altijd even overtuigend uit. Hoewel de band met At The End Of Paths Taken bij vlagen ouderwets goed uit de hoek komt, slepen de Cowboy Junkies er over de gehele linie toch maar net een voldoende uit.
Krezip - Plug it inDe eerste regel van de begeleidende biografie bij Plug It In , de vierde cd...
Matt Schofield Trio - Ear to the Ground De in 1977 te Manchester geboren Matt Schofield formeerde op dertienjarige...