Met ‘Play This Game’ gaat de band in ieder geval lekker fris van start. Op dat nummer, en ook op ‘Life Is Sweet’ zijn duidelijk de invloeden van de band te horen die ook maar wat graag de jaren tachtig invloeden gebruiken, The Killers. Vooral toetsenist Annelies Kuijters tovert veel vergelijkbare, maar zeker niet verkeerde sounds uit haar keyboard. De eerste single ‘Plug It In & Turn Me On’ is opgebouwd volgens hetzelfde recept. En dat is zeker niet verkeerd, hoewel het suggestieve refrein van de laatste inmiddels niet bijster origineel meer is.
Het eerste rustpunt is ‘Ordinary Day’, een schattig lief klein liedje. Met enig verwachtingspatroon zet ik het volgende nummer, ‘Can’t You be Mine’ op. Dit moet namelijk de schaamteloze ‘Sweet Dreams’ rip off zijn. Tsja, het keyboard is dat inderdaad, maar het nummer op zich is totaal anders. Het sluit beter aan bij de eerste twee tracks, met het verschil dat het subtiel anders geproduceerd is.
Dat de jaren tachtig niet alleen terug keren uit keyboards, blijkt wel uit het gebruik van de cowbell en het woodblock door drummer Bram van den Berg op ‘Easy Way Out’. Menig drummer van bijvoorbeeld de legendarische Hairmetal band heeft vast nog wel zo’n cowbell diep verborgen liggen in zijn kelder. Na negen nummers zijn de jaren tachtig voor Krezip voorbij.
De cd vervolgt echter gewoon nog met twee andere tracks, ‘Hey There Love’ en ‘All My Life’. Die laatste zou de ‘I Would Stay’ van nu moeten zijn. Helaas is een vrij middelmatige ballad van het soort dat we al kennen. Een beetje vreemd einde van een cd die negen nummers lang ongekend aanstekelijk, samenhangend en kwalitatief hoogstaand is. Op basis daarvan zijn vier sterren dan ook meer dan verdiend.
Travis - The Boy With No NameSinds de doorbraak met het album The man who in 1999 is Travis altijd een...
Cowboy Junkies - At the end of Paths Taken De inmiddels al meer twintig jaar aan de weg timmerende Cowboy Junkies...