2019-07-03
Jessica Pratt heeft besloten om haar derde album in een heuse studio op te nemen, al was zij hier heel sceptisch over en bang dat zij hierdoor het ongepolijste, dat haar vorige werk zo definieerde, zou laten verdwijnen. Niets is minder waar: Quiet Signs is haar beste werk tot nu toe en klinkt beter dan haar eerdere twee albums. Sterker nog, het zijn juist de extra instrumenten (fluit, orgel, piano en synthesizer) die een snufje jazz en Bossa Nova toevoegen aan haar jaren '60 folkkstijl.Het album opent met een licht piano-intro, waardoor je je in een afgelegen jazzclub waant. Als een perfecte twee-eenheid tussen Matthew McDermott en Pratt gaat dit soepel over in ‘As The World Turns’. Hier neem je voor het eerst kennis van haar eigenzinnige en aparte stem. Deze stem en haar prangende manier van strummen op de gitaar voert op het album de boventoon. Dit zal niet iedereen mooi vinden, maar voor diegenen die het kunnen waarderen is er veel te ontdekken.
Op het werkelijk prachtige ‘Fare Thee Well’ hoor je heel zachtjes een orgeltje op de achtergrond, wat dit nummer net wat extra’s geeft. Hier geeft Pratt ons een kijkje in haar persoonlijke leven ( “I’ve been years on the wrong side and I used to see a cause and a call/Now, I know it’s over now/had to notice you in the crowd”. Daarna zorgt een dwarsfluitsolo ervoor dat dit nummer heel prachtig afgesloten wordt.
Bij elke luisterbeurt ontdek je steeds meer op dit album. Zo is daar ‘Poly Blue’, waar vooral haar tweede stem je verrast. Het lijkt net of zij in de huid van een ander kruipt. Op ‘This Time Around’, is het serene gezongen “I don’t wanna try no longer, your songbird singing the darkest hour of the night”, wat blijfthangen.
Pratt bewaart het mooiste tot het laatst: ‘Aeroplane’ met de openingstekst ”Reflection of your memory in the window/And beneath the plane, city lights are twinking” is betoverend. Ook hier zorgt haar tweede stem, samen met de tamboerijn ervoor dat je naar meer verlangt.
Het album bevat alleen maar prachtige nummers die, stuk voor stuk, het gevoel van intimiteit en broosheid oproepen. De muzikale setting is sober en over elke klank lijkt nagedacht, of het goed zal passen bij de poëtische teksten van Pratt. Zij bedwelmt je, alsof je op een lome zaterdagmiddag in de tuin ligt en even niet op kunt staan. Geef je er maar aan over, het duurt maar 27 minuten.
W. H. Lung - Incidental MusicJe vraagt je af wat er in Manchester in het leidingwater zit, want de stad...
Reigning Sound - Abdication...For Your Love Abdication…For Your Love luidt de titel van het nieuwste album van...