2019-05-31
Over de muzikale geschiedenis van Gong kan je met gemak een encyclopedie vol schrijven. Een carrière van vijftig jaar (!) met voortdurende bezettingswisselingen, bandleden uit alle windstreken en grenzeloze muzikale vrijheden. Dat is wat Gong typeert. De geestelijke vader van dit alles is de uit Australië afkomstige en in Engeland neergestreken beatnik/poet Daevid Allen. Na een Franse tournee met Soft Machine mocht Aussie Allen (door een verlopen visum) Engeland niet meer in. Van de nood een deugd makend, richtte hij met de in Parijs ontmoette zangeres Gilli Smyth (later mevrouw Allen) eind jaren zestig de eerste versie van Gong op.
Gong maakt geestverruimende rockmuziek in de breedste zin van het woord: progrock (toen nog voluit progressieve rock) met invloeden uit de psychedelica, jazzrock, fusion, spacerock en Krautrock. Als het resultaat maar bedwelmend klinkt. Albumtitels als Flying Teapot en Camembert Electrique spreken boekdelen.
Gong is geestverwant aan Soft Machine, King Crimson en Yes. Gitaristen Steve Hillage en Allan Holdsworth (Soft Machine, UK) maakten lange tijd deel uit van de band. De Gong-familie omvatte (o.a.) ook nog Mother Gong, Planet Gong en New York Gong (met Bill Laswell).
In 2015 overleed oprichter Daevid Allen. Een jaar later maakte Gong het album Rejoice! I’m Dead!. Was dat album een eerbetoon aan Allen, het nieuwste album The Universe Also Collapses is de doorstart voor de band. Het huidige Gong bestaat uit zanger/gitarist Kavus Torabi, Fabio Golfetti (gitaar), drummer Cheb Nettles, bassist Dave Sturt en saxofonist Ian East.
The Universe Also Collapses bevat vier tracks variërend van een krappe twee-en halve minuut (‘If Never I’m And Ever…’) tot het meer dan twintig minuten durende ‘Forever Reoccurring’. De plaat opent met ‘Forever Reoccurring’. De track is voorzien van een langzame, ontspannen opbouw, totdat na zo’n zeven minuten eerst de saxofoon en kort daarna de elektrische gitaar hun bijdrage leveren. Jazz, rock en psychedelica vloeien hier mooi samen.
Het korte en puntige ‘If Never I’m And Ever…’ had van XTC kunnen zijn ten tijde vanApple Venus. In ‘The Elemental’ neigt Gong meer naar Syd Barret’s Pink Floyd.
In ‘My Sawtooth Wake’ klinkt Gong het meest eigentijds. Het nummer leunt op een bezwerend ritme en opzwepend (hard en funky) gitaarspel. De flarden saxofoon en de ijle zangstem van Torabi zorgen hierbij voor een mooi contrast.
Met The Universe Also Collapses bewijst de huidige band dat er zeker bestaansrecht is voor een doorstart van deze versie van Gong. Helemaal in de geest van geestelijk vader Daevid Allen.
Jacco Wynia - DiscomfortDe Nederlandse Jacco Wynia heeft zich voor zijn tweede album laten...
Death Star Discotheque - Death Star Discotheque Zo’n anderhalf jaar geleden mocht ondergetekende de gelijknamige EP van...