2019-07-10
De documentaire Soms Is Liefde Eeuwig waarin Leo Vroman en zijn Tineke stil staan bij de naderende dood, was de vonk die uiteindelijk leidde tot Vuist Boven De Grond. Vroman, die zichzelf in de eerste plaats beschouwde als wetenschapper, is een gelauwerd dichter. Bart Hoevenaars selecteerde uit zijn rijke oeuvre elf gedichten en vertaalde die naar muziek. Op Vroman’s vijfde sterfdag werd het album aan het publiek gepresenteerd. Het werk van Vroman leent zich door de universele onderwerpen goed voor hedendaagse bewerking. De teksten zijn zowat tijdloos, en laten zich lezen alsof ze gisteren geschreven zijn. De titel van het album is de laatste zin uit het gedicht ‘Drie Stenen’ waarmee het album begint. Hoevenaars blijft heel trouw aan de originele teksten. Alleen in ‘Varen’ neemt hij de vrijheid een zin nog eens te herhalen om het nummer een betere afronding te geven.Bart vertolkt zelf de liedjes over de grote thema’s van het leven met zang en akoestische gitaar. Zijn hang naar melancholie is ook bepalend voor de sfeer van deze plaat. Zijn broer Jos ondersteunt met basgitaar en contrabas, en was tevens verantwoordelijk voor de opname en mix. De akoestische nummers staan zo’n beetje om en om met iets steviger werk met drum (Jeroen Kleijn) en elektrische gitaar (Frank Jonas). Hoewel Bart een begenadigd gitaarspeler is, valt er op zijn zang nog wel wat af te dingen. Zodra hij hoger gaat zingen klinkt zijn stem geknepen. Als de toonhoogte past bij zijn normale bereik, klinkt zijn stem veel natuurlijker. Op ‘Een Psalm Voor Elkaar’ ondersteunt singer-songwriter Janna Lagerström, die vorige zomer debuteerde, hem op de moeilijke stukken. De trompetpartij van Magnuss Baugis is in dat zelfde nummer een schitterende toevoeging. De muzikale begeleiding is eenvoudig en doeltreffend. Het album zal zeker in de smaak vallen bij liefhebbers van Spinvis.
De CD is verpakt in een prachtig vormgegeven kartonnen digifile van het formaat dat normaal voor DVD’s wordt gebruikt, met artwork van Roosmarijn Mascini. Alles bij elkaar is Vuist Boven De Grond een mooie, melancholische luisterplaat geworden. Een ode aan de poëzie van Leo Vroman. Het is natuurlijk niet te bewijzen, maar het eindresultaat zou Leo Vroman vast bevallen hebben. Het zou mooi zijn als deze productie zou leiden tot een hernieuwde interesse voor zijn werk.
Tom Walker - What A Time To Be Alive Tom Walker brak door met de hit ‘Leave A Light On’, een gevoelig liedje wat...
Tim Knol & Blue Grass Boogiemen - Happy Hour We kennen Tim Knol natuurlijk allemaal als singer-songwriter van hits als...