2019-06-19
Curve Of Earth is geen album van een nieuwe soulster die met een lichte verbastering zijn held eert. Soulfans kunnen de plaat zelfs links laten liggen, want de Amerikanen van Ohtis laten op het debuutalbum van zich horen met een verrassende mix van donkere folk en Americana met de kenmerkende ‘twang’. De teksten en thema`s zijn zwaar, oprecht, zonder opsmuk, maar met een relativerende knipoog van hoop. En dat is bijzonder als je het verhaal van de band leest.De band rondom oprichter en songwriter Sam Swinson heeft, zonder ooit een officiële plaat te hebben uitgebracht, al door een flink dal gelopen. De band ontstond al in de Highschoolperiode van Swinson in Normal, Illinois, waar hij samen met Adam Pressley en multi-instrumentalist Nate Hahn de definitieve basis vormde. Er werd lokaal opgetreden en de band verkocht wat zelf gebrande cd-tjes met eigen werk, maar Swindon verloor zichzelf in een heroïneverslaving en in 2009 besloten Pressley en Hahn afstand te nemen. Al bleef op de achtergrond het contact bestaan tijdens de strijd die Swindon moest leveren.
Gelukkig maar, want het debuutalbum is ijzersterk, maar met acht tracks in slechts een half uur wat kort. Al is een half uur meer dan voldoende om je open te stellen voor Swindon`s kwellingen, want je wordt in een nogal intense wereld getrokken. Om een beeld te krijgen, is het bekijken van de videoclip bij ‘Runnin’ de moeite waard. Het beklemmende beeld dat de clip schetst trekt je volledig in de strijd die zich voor je neus afspeelt. Maar hoe heftig deze strijd ook is, er blijft hoop. En zo klinkt de muziek ook. Alles aan de single laat je horen dat de zanger diepe dalen kent, wat wordt versterkt door het iets klagerige stemgeluid, maar in het refrein klinkt hoop door. Dat kleine zonnestraaltje dat doorslaggevend kan zijn. Dat is wat Curve Of Earth zo verrassend sterk maakt.
Maar ook de eerdergenoemde oprechte teksten, die bovendien bijzonder zelfbewust zijn. Van een regel als ”Truest thing you`ll ever hear me say, I have forsaken everyone who ever gave a damn about me” uit ‘Pervert Blood’ druipt de schaamte af. Tegelijkertijd opent het met een tekst die meteen alle aandacht trekt. ”Grampa threw a bag of coon-hunt puppies in the burning can. I mighta let `em starve, choices like that are luckily left to another kind of man”. Hoe duister wil je het hebben? Of wacht dacht je van ”It was easy becoming junkie, wasting all my mothers prayers and money” uit het ingetogen ‘Junkie Heaven’? Dan is er nog ‘Black Blood’, dat ondanks de zware tekst speels en opgewekt klinkt. Wat helemaal voor hoogtepunt ‘Rehab’ geldt, dat met speelse drums en een dito baspartij doet denken aan het werk van Paul Simon op Graceland.
Zo kun je iedere track er uit pikken, maar er is op Curve Of Earth geen zwakke broeder te vinden. Je gunt het niemand, maar het is te hopen dat Swinson nog genoeg leed te verwerken heeft, want het zou eeuwig zonde zijn als het bij dit pareltje blijft.
Lucy Kitt - Stand ByVoor wie zich wel eens heeft verdiept in albumcovers en de daarbij behorende...
Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie - Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie Onlangs stopte Hausmagger, undergroundgrootheid rondom Rembo & Rembo-held...