2019-07-16
Een paar maanden geleden bezocht ondergetekende poppodium Bibelot voor de finale van De Grote Prijs van Dordt. Op uitnodiging van het Rotterdamse Mr Overdrive, een van de finalisten, ging de aandacht al vroeg op de avond uit naar het drietal Charades, dat een frisse, energieke set afvuurde. Uit enthousiasme vergeleek ondergetekende ze met Bloc Party ten tijde van Silent Alarm. Als je vervolgens uit moet leggen waarom, dan ga je nog aan jezelf twijfelen. Daarover later meer.Charades, dat van Goeree-Overflakkee komt, maar waarvan bassist Frank Mastenbroek net in Dordrecht was komen wonen, overtuigde ook de jury. De band won de wedstrijd, op de voet gevolgd door het eveneens overtuigende Mr Overdrive. Onlangs bracht de band EP Floating uit, dus reden genoeg om wat verder in de muziek van Charades te duiken.
Na EP Grey Pillar Sky valt op Floating op dat de opvolger meer uitgebalanceerd, samenhangender en bovendien volwassener klinkt. Misschien komt dat doordat de band zich inmiddels laat coachen door John Coffey drummer Carsten Brunsveld en dat de EP is geproduceerd door Michael de Maeseneer (Balthazar, Wende, Douglas Firs). Al was ook de mastering van de eerste EP ook in goede handen bij Jesse Canon (The Dillinger Escape Plan, Misfits, Basement, Brand New).
De vier tracks op Floating kun je volgens de band bestempelen als dromerige alternatieve rock met een grungy, emo twist, waarbij bands als Basement en Brand New als invloeden worden genoemd. Zelf voegen we daar graag Deftones aan toe. Al is dat natuurlijk de absolute buitencategorie, en is de muziek van Charades minder intens en slepend. Toch mag je de zang op ‘Crushed’ intens noemen, die komt zoals ook op ‘Takes’, uit de tenen.
Hoe zit het dan met Bloc Party? Dat komt voort uit de band`s energieke liveset en het gitaarwerk van zanger/gitarist Gerben Kieviet, die wat aan Bloc Party gitarist Russell Lissack doet denken. Neem daarbij dat de single en opener ‘Spin Around’ doet denken aan het springerige, hyperactieve werk van Bloc Party. Daarnaast is de catchy song op vergelijkbaar rauw, broeierig gitaarwerk gebaseerd, waarnaast de bas steady zijn weg zoekt en drummer Rick Kouwenberg zich hoorbaar uit mag leven in stuwend drumwerk met veel cymbals. Dit vormt ook de basis voor de vier tracks op de EP. Tegelijkertijd hoor je tussen de stevige rock, een dromerige sound die doet denken aan Bloc Party songs als ‘So Here We Are’ en ‘Modern Love’. Wanneer het tempo op de ijzersterke ballad ‘Slow’, wat wordt terug geschroefd valt de dromerige sound extra op.
Zo kun je bij het beluisteren van Floating vast zat andere referenties bedenken, maar Charades weet op de EP juist te overtuigen doordat de vier songs, zonder dat je het eigenlijk door hebt, zich in je hoofd weten te nestelen. Bijvoorbeeld door het verslavende gitaarloopje in ‘Takes’, het refrein van ‘Chrushed’ en de dromerige gitaar op ‘Slow’. En dat is toch eigenlijk het beste compliment dat je kunt krijgen. Op naar het debuutalbum!
Nieuwegrond - PolyamorieNoem muziek uit de Achterhoek. Tien tegen één dat je dan Normaal zegt. Als...
The Stroppies - Whoosh! Soms weet je het gewoon niet zo met een album of een band. Is het nou...