2019-09-15
Zangeres Ríoghnach Connolly en gitarist Stuart McCallum zijn de twee leden van de band The Breath. In november vorig jaar gaven zij samen een intiem optreden in Brighton, waarmee zij het publiek in vervoering brachten. Zij hadden zelf ook het idee dat dit optreden wel heel bijzonder was geweest en op een of andere manier een opvolging verdiende. Gezamenlijk reisden ze af naar Bath om in de Real World studio’s dit optreden nog eens dunnetjes over te doen, waarbij zij de setting van het optreden zoveel mogelijk probeerden na te bootsen. Dit betekende dat alle nummers live en in één keer opgenomen werden, waarbij wel enig publiek aanwezig mocht zijn. Het resultaat, Only Stories (Let the Cards Fall Revisited), bevat zes akoestische vertolkingen van eerder uitgebrachte nummers: één van hun eerste album Carry Your Kin en vijf van het vorig jaar verschenen Let The Cards Fall. Vergelijk dit met unplugged versies, waarbij zowel de zang als de gitaar een nadrukkelijker rol krijgen dan wanneer de nummers met een begeleidingsband zouden worden uitgevoerd. Het levert een aantal interessante accentverschillen op, waarbij ‘Will You Wait’ dit het beste illustreert. Het nummer, wat geschreven is vanuit het gezichtspunt van een jonge Connolly die haar vader na tien jaar weer ziet als hij uit de gevangenis komt, zet haar op de voorgrond. Tijdens het refrein komt de emotie dan ook echt los.“Do you know me? Do you see? Are you waiting for the dawn to take me? Will you hold me?”.
Het album bevat ook twee niet eerder uitgebrachte nummers. De eerste, ‘Only Stories’, brengt Connolly terug naar haar kindertijd in West Cork, waar zij haar zomers doorbracht met haar grootouders. (“We’re in the water/summer at our feet.”).Als tweede is daar ‘No, You Keep It’, waarbij zij verdienstelijk opent op fluit (zij speelde ooit bij de Armagh Pipers Club). Dit nummer draagt zij op aan haar zus Róise, die zij in Ierland achterliet om voor haar ouders te laten zorgen. Zij voelt zich hier nog steeds schuldig over en het emotioneel gezongen “Untangle me” gaat door merg en been.
Wat The Breath hier laat horen is op zich niets nieuws, ook niet voor hen. Immers, in 2017 brachten zij ook al een album uit Acoustic, waarop zij nummers van hun debuutalbum akoestisch vertolkten. Dit is een album van een onbeschrijfelijke schoonheid, welke alleen maar mooier wordt bij elke luisterbeurt. Twee tips: let niet op de lelijke hoes en sla het nummer ‘All That You Have Been’ over. Dat zijn de enige twee redenen waarom dit album niet het predicaat ‘perfect’ meekrijgt.
Publiek Geheim - Het Leven = NuDrijvende kracht achter Het Leven = Nu van Publiek Geheim is Zoli Soos....
Von Spar - Under Pressure Zo fascinerend als Von Spar opent met het tweeluik ‘A Dream’, waarbij de...