2019-09-07
Erased Tapes is een platenlabel dat progressieve muziek propageert, terwijl het ook zeer kieskeurig is in wat zij uitbrengt. Kwaliteit, talent en vindingrijkheid zijn hierbij de kernwoorden van hun visie. De artiesten die zij selecteren krijgen wel de kans om buiten hun kaders te treden. Dat geldt zeker voor de Pakistaans-Amerikaanse componist Qasim Naqvi. Hij vond zijn weg naar het label via het akoestische trio Dawn of Midi, waar hij de drummer en percussionist is. Na wat eigen werk, waarbij hij componeerde voor film, theater en dans, geeft het label hem de kans om zijn andere kant, die van elektronische muziek, te laten horen. Opvallend genoeg is op het debuutalbum van deze drummer geen enkele beat te vinden.Teenagesbevat zes losse nummers die met zijn, door hem zelf ontworpen, analoge, modulaire synthesizer zijn gecomponeerd en uitgevoerd. Het heeft twee jaar geduurd totdat Naqvi tevreden was met het resultaat, waarmee hij een (elektrische) spanning-gestuurd geluid kan fabriceren met meerdere lagen. Deze aanpak heeft hij enigszins afgekeken van tijdgenoten zoals Sarah Davachi en Alessandro Cortini, en hun voorvader Morton Subotnick. Daarnaast doet het ook denken aan de werkwijze van Brian Eno.
Het album dankt zijn naam aan “an article about the growing generation of young people who are addicted to work and productivity. So the music is about people who think they’re industrious, when in fact they’re slaves.” Dit klinkt erg beladen en de muziek is dan ook erg donker. Al vanuit de eerste klanken op de opener ‘Intermission’ word duidelijk dat dit geen makkelijk album is om te doorgronden. De nummers eisen elk hun eigen aandacht op en door de verschillende geluiden blijf je geïntrigeerd luisteren.
Slotnummer en title track ‘Teenages’ is met ruim achttien minuten het langste nummer en heeft door deze lengte ook wel iets weg van een soundtrack. In het begin is dat zeker zo, maar na acht minuten leiden de verschillende klanken uiteindelijk tot een wirwar aan geluiden die soms verstoren, soms irriteren, maar juist daardoor ook fascineren. Zoals Navqi zelf al aangeeft is het lastig om met deze machine een nummer te reproduceren en dat kun je je ook wel voorstellen.
Navqi heeft dankbaar gebruik gemaakt van de kans die zijn platenlabel hem heeft voorgeschoteld: om zijn unieke, eigen geproduceerde geluid wereldkundig te maken. Zijn talent doet niet onder voor de elektronische componisten van deze tijd en met dit album bewijst hij dit. Het zal zeker niet iedereen aanspreken, maar voor degenen die niet vies zijn van een elektronisch avontuurtje is dit op zijn minst een bijzonder werkstuk.
Kyla Brox - Pain & GloryDe Britse Kyla Brox is een blueszangeres uit het Verenigd Koninkrijk. Kyla...
Minor Poet - The Good News Minor Poet kan eigenlijk maar aan één persoon gelinkt worden: de...