2019-08-19
Rowwen Hèze zong het onlangs nog in hun nieuwste nummer: ” ’t zit heer in ‘t leidingwater”. Waarbij ze wel eens heel goed zouden kunnen refereren aan het plaatsje Horst en de naaste omgeving, dat voor een relatief kleine plaats een goede broedplaats blijkt te zijn voor talent. Uiteraard is daar Rowwen Hèze zelf uit Horst-America, zijn er de Heideroosjes uit Horst met Marco Roelofs als presenterend tv-talent en doet een band als Afterpartees het bijvoorbeeld ook erg goed op menig festival. Om er nog maar over te zwijgen over het feit dat Sevenum dit jaar het Oud Limburgs Schuttersfeest mocht organiseren (of telt dat niet mee als Horst?). Anwyay, uit deze fijne broedplaats Horst komt ook de formatie No Man’s Valley, die met hun tweede plaat Outside The Dream op de proppen zijn gekomen. En ondertussen is dit vijftal jongemannen al flink bezig om zelf naam te maken. Ze hebben al meer dan honderd shows gespeeld op zowel nationale als internationale bodem en hebben daarbij ook airplay gehad op 3FM en zelfs Radio BBC. De band is jong, maar de muziek die ze spelen klinkt vol ervaring en alsof de mannen er al een heel leven op hebben zitten. Outside The Dream is psychedelisch, duister, melancholisch, psychotisch en soms ook deprimerend. The Doors vormen de overduidelijk de grootste bron van inspiratie, waar ze dan vervolgens bij sommige nummers heel vernuftig nieuwe elementen aan toevoegen. Of niet, het is maar net waar de band zit in heeft.
Met deze plaat weten ze in ruim veertig minuten tijd negen dromerige muzikale landschappen neer te zetten. Bij vlagen kan het soms wat eentonig en misschien zelfs iets te dromerig zijn. Maar voordat die gedachte door je hoofd begint te spelen, hebben ze er vaak zelf al een vernuftige variatie in gegooid met bijvoorbeeld even meer power of een sterke wisseling in de tracklist. Vooral ‘Into The Blue’ en ‘7 blows’ zijn hier heel sterk in, waarbij vooral de laatstgenoemde er enkele verassende heuvels in gooit.
Meer power is dan weer te vinden op het begin van de plaat. ‘Eyeball’ (die overigens ook het ontwerp van het album vormt) stompt er lekker in en voegt wat pit aan het geheel toe, maar ook een lekkere variatie met een circusachtige brug. Opvolgend is ‘Hawk Rock’, een stevige rocktrack in de lijn van Queens Of The Stone Age. Tegen het einde van de plaat is er dan ook nog ‘Lies’ dat wordt voortgestuwd door een robotrock-gitaariff afgewisseld met een speels deuntje op het orgel.
Met dezelfde rustige toon zoals het album begint met de titeltrack, zo eindigt het. Zoals de naam al doet vermoeden is ‘Murder Ballad’ een heel somber deuntje op wederom datzelfde dromerige muzikale landschap. En daarmee besluiten ze dan ook een album met een zeer solide, maar speels geluid dat niet bang is voor een uitstapje in andere gebieden. No Man’s Valley zet met Outside The Dream Horst weer eens goed op de muzikale kaart.
Toby Goodshank - UntitledHet valt niet altijd mee om een goede titel voor je album te bedenken. Dit...
The Lachy Doley Group - Make Or Break Een zeldzaamheid en een toonbeeld van lef. Een bluesrockplaat maken waar geen...