Is het al deze moeite ook waard geweest? Helaas niet. Het feit dat het album al bijna vijf jaar geleden was opgenomen is daar deels debet aan: met name de uptempo nummers klinken gedateerd. Het grootse probleem is dat haar stem niet geschikt is om in een band te zingen. De zang klinkt te geforceerd, waardoor zij geen enkel gevoel in de nummers kan leggen. Op ‘Song Of Songs’ is goed te horen dat de stem los van de band is opgenomen en klinkt het niet altijd in dezelfde klankkleur als de muziek.
Haar zang komt het beste tot uiting in de voornamelijk akoestische nummers. Pas vanaf ‘Apples From Tirza’ begint het album interessant te worden. ‘You Are’ met alleen gitaarbegeleiding is heel mooi, doordat ze zich voor het eerst kwetsbaar durft op te stellen. Juist hier is zij in haar element en valt alles goed samen. Het laatste nummer van dit rustige drieluik ,‘Happy Chromosomes’ geeft haar de kans om eindelijk te laten horen hoe goed zij als zangeres kan zijn. Het is vooral op ‘Open’, met het prachtige intro van plukkende violen en strijkers, geschreven door Jannum Kruidhof, dat haar ontspannen doet klinken. Gek genoeg is dit ook weer een van de weinige momenten waar haar emotie te horen is. Afsluiter ‘Mango’, toont aan waar haar kwaliteit ligt: als singer-songwriter, waarbij zij enkel zichzelf begeleidt op gitaar.
Het debuut van Willow Mae heeft lang op zich laten wachten en dat heeft ook een reden: het klinkt als een album van iemand die te graag haar zangkunsten op zoveel mogelijk gevarieerde nummers wil etaleren. Helaas komt zij enkel bij de simpele akoestische nummers goed uit de verf. Dit debuut is simpelweg niet goed genoeg om een opvolger te rechtvaardigen en het zal niemand verbazen als het bij dit enige album blijft.
Battersea - Arguments & Sentiments Battersea , een rockband uit Venray, brengt na drie jaar hun tweede...
LÉVI - As I Am LÉVI geeft met As I Am een proeve van bekwaamheid. Vorig jaar studeerde...