Anders dan de voorkant van het album doet vermoeden (hierop zijn meerdere instrumenten afgebeeld), is het met name de fluit die domineert. Om de aandacht voor zo’n overheersend instrument zeventien nummers lang vast te houden is best een uitdaging. Jacobsen doet dit door verschillende stijlen te spelen: ‘Klar Dagg’ klinkt middeleeuws; ‘Både enten og eller’ is een (kinder) folknummer en ‘Dans for Micho’ lijkt op een traditioneel folklorenummer, wat zo op een dorpsplein gespeeld kan worden. Daarnaast zorgt Jacobsen dat de fluit af en toe wordt weggelegd, zo speelt hij op ‘Søndagspolsen/Luren’ zelfs niet mee.
De kracht van het album zit hem ook vooral in de opbouw en volgorde. Zo opent het album heel sterk met het spannende ‘Du Spør’, waar met name de gitaren en de Zweedse doedelzak de vaart erin houden en de fluit heel even op de voorgrond mag treden. Interessant detail is dat Jacobsen op dit nummer en de afsluiter ‘Sang På Elva’ voor het eerst ook zingt. Het is vooral de afwisseling tussen die nummers waar veel en vervolgens weer weinig instrumenten aan te pas komen, wat de composities ten goede komt. Luister naar ‘Snipp Snapp Snute’ waar opmerkelijk goed het samenspel tussen harp en fluit (oftewel man en vrouw) te horen is.
Om een album op te nemen waar één instrument centraal wordt gesteld is een lastige opgave. Veelal gaat de beperking ervan irriteren of op zijn minst vervelen. Jacobsen doet zijn best om de luisteraar te vermaken en de kracht van de fluit te laten horen door deze aan verschillende muziekstijlen te onderwerpen. Hij slaagt daar deels in; het album is net iets te lang om vijftig minuten lang te boeien.
Rough Rockers - Smoke & MirrorsAllemachtig , is er dan geen betere bandnaam te verzinnen dan Rough Rockers...
Einar Flaa - Silent String Zoals zoveel jongens van zijn leeftijd kreeg ook Einar Flaa een opvoeding...