Eternal Breath gaat niet voor de originaliteitsprijs, dat kunnen we direct zeggen na beluistering van World Of Chaos. De heavy/ powermetal klinkt in alles gedateerd. De riffs, het geluid, de songs en de teksten grijpen allemaal terug op de roemruchte jaren tachtig, toen er nog volop gepionierd werd en dit soort platen door de liefhebbers volop werden omarmd. Kortom, Etenal breath lijkt rechtstreeks uit die jaren weggelopen.
Slecht, dat is het ook niet wat het vijftal laat horen, maar echt gedenkwaardig kunnen we de songs ook niet direct noemen. De zang van Andy is niet altijd even prettig en omdat zijn stem erg bovenop de muziek ligt, sneeuwt de rest wat onder. De herkenbare riffs en gitaarloopjes zijn desondanks echt wel het aanhoren waard en doen denken aan de Bay Area periode.
Veelal zijn de songs midtempo tot snel op een enkele powerballad na (‘Follow Your Dreams). In ‘The Greatest Loss’ horen we een dame (ene Tiffany Veys) meegalmen, maar in combinatie met de stem van Andy is dat geen pretje. Niet meer doen, net zoals dat stukje zinloze piano aan het eind van deze track. Ook de flauwe koortjes in ‘Power And Glory’ of de tekst van ‘Fight For Metal’ komen wel heel gedateerd over. Maar vooruit, de overige snellere en stevigere songs weten World Of Chaos nog wel naar een voldoende te tillen, maar door het grote aanbod op metalgebied zijn dit soort albums gedoemd in de vergetelheid te raken. Het is niet anders.
Harbour of Souls - DoomsayerAlsof je wat vergeten leftovers van Iron Maiden aan het beluisteren bent, dat...
Forsaken Crown - The Ignorant One Onze Zuiderburen blijven grossieren in metalbands. De aanvoer houdt gewoonweg...