Op Stillwater komt Frankie Lee met meer dan degelijke Americana dat de draad van het debuut voortzet. De zanger pakt kleine singer-songwriter liedjes, maar voegt er allemaal elementen aan toe. De stadion-country van Neil Young en Bruce Springsteen komt in partjes voorbij, maar ook de indringende persoonlijke teksten van Jimmy LaFave en de aanstekelijke ritmes van meer pop georiënteerde bands als The War On Drugs horen we terug.
Dat leidt bijvoorbeeld tot het prachtige ‘Downtown Lights’. Het ritme lijkt zo van Neil Young afkomstig, vooral als Frankie Lee de mondharmonica erbij pakt. In de zang doet hij echter vooral denken aan Adam Granduciel van The War On Drugs. De combinatie maakt het een indringend liedje over liefde, maar tegelijk ook aanstekelijk. Het is gemaakt voor de stadions, maar komt net zo goed tot haar recht in een klein zaaltje.
Net zo sterk is ‘Broken Arrow’. Hier speelt Lee meer met een Bob Dylan gevoel. Toch weet hij in dit lied ook een element van uitgestrekte countrymuziek te combineren met een aanstekelijk refrein. De liedjes zijn persoonlijk en de instrumentale begeleiding creëert een aangename sfeer. Dat is de kracht van Stillwater. Hij heeft daarmee een potentieel succesvolle combinatie in handen. Nu is het nog zo dat de plaat nog enkele uitschieters mist die maakt dat de plaat lang blijft hangen. Ongetwijfeld pakt Frankie Lee dat in de toekomst nog beter aan.
Pinky Pinky - Turkey Dinner Pinky Pinky ontleent hun naam aan een monster uit een Zuid-Afrikaanse...
Chelou - Out Of Sight De Brit Adam Gray verschuilt zich achter Chelou , wat vrij vertaald vanuit...