2019-08-26
Pinky Pinky ontleent hun naam aan een monster uit een Zuid-Afrikaanse mythe, die jonge vrouwen, gekleed in het roze, verslindt. Of de band, bestaande uit Anastasia Sanchez (zang/drums), Isabelle Fields (gitaar) en Eva Chambers (bas) zich zo gemakkelijk laat vangen is maar zeer de vraag. Muzikaal in ieder geval niet: na enig geëxperimenteer met blues, psychedelische rock en punk brengen de drie dames hun debuutalbum uit met, zoals ze zelf zeggen: “a little taste of everything”, oftewel Turkey Dinner.Het album is dan ook zeer divers: zo is er garage-rock (‘Mystery Sedan’), rockabilly (‘All The Birds’) en Americana (‘Applecheeks’). Voor iedereen wat te genieten dus? Er zitten wat missers tussen (‘Floorboards’ en ‘Sticking Around’ zijn overbodige opvulnummers), maar voor liefhebbers van ongecompliceerde indie-rock in al zijn facetten, is dit album zeker het beluisteren waard. Het trio uit Los Angeles heeft het album grotendeels een livegevoel meegegeven en dan maakt het net alsof je hen achterin de in de tuin aan het beluisteren bent. De lol die zij samen hebben spat ervan af.
Het zijn nummers als ‘Mr. Sunday’ met zijn bas-intro, de langzame opbouw en de hoge stem van Sanchez die zorgen voor enige spanning en afwisseling. De saxofoon, het keyboardloopje en de vele tempowisselingen maken dit een van de hoogtepunten op het album. Ook ‘If It Didn’t Hurt’ is het vermelden waard: wederom is de bas-riff leidend en hier weet Sanchez haar morbide gevoel voor humor goed in woorden om te zetten:“Here’s my eyeball: careful, it’s slippery. If you drop it, wash it off in the sink. Dilate me, do anything.”Gek genoeg eindigt dit als een waar feestnummer.
Afsluiter ‘Loose Change’ geeft het album een groots einde. In een interview heeft de band aangegeven dat dit een lastig nummer was om op nemen. Gezamenlijk in de studio lukte het niet om een resultaat neer te zetten waar ze tevreden over waren. Besloten werd om het op drie verschillende plekken op te nemen: de zang bij de producer Jonny Bell thuis; het pianogedeelte in de huiskamer van Chambers en de overige instrumentatie in de studio. Het doet niets af van hun gezamenlijke energie, sterker nog: het smaakt naar meer!
Voor liefhebbers van bands zoals Bettie Serveert en die niet vies zijn van een Latijns-Amerikaans tintje is het een no-brainer: dit is een heerlijk album om vooral zomers van te kunnen genieten. Het is geen baanbrekend album en heeft ook niets vernieuwend, maar weet wel de juiste snaar te raken. De af en toe bizarre teksten en de heerlijke basloopjes zorgen voor veel luisterplezier.
Ståle Storløkken - The Haze Of SleeplessnessDe Noorse componist en toetsenist Ståle Storløkken is vooral bekend als...
Frankie Lee - Stillwater De singer-songwriter Frankie Lee maakte in 2016 indruk met zijn debuut....