2019-09-16
De Noorse componist en toetsenist Ståle Storløkken is vooral bekend als muzikant van het elektronische kwartet Supersilent, een band die de vrije improvisatie niet schuwt. Daarnaast speelt hij keyboards bij verschillende projecten van onder andere Trondheim Jazz Orchestra, Møster! en Motorpsycho. The Haze Of Sleeplessness is het eerste solo-album van Storløkken, waarbij hij als componist zichzelf hoopt te bewijzen. De titel verwijst naar de toestand waarin je je bevindt als slapeloosheid zijn tol gaat eisen. Zoals hij zelf omschrijft: “you are awake, but at the same time, not. This state can be in some ways very creative and imaginative, but also very destructive.”Dit is met recht een solodebuut. Ten eerste speelt hij alle instrumenten zelf: verschillende soorten synthesizers, mellotron, orgels, bekken en saron (een Indoneschisch instrument dat in gamelan-ensembles wordt gebruikt). Daarnaast houdt Storløkken alle touwtjes in handen: van het opnameproces tot en met het eindmixen van het album overziet hij. Alleen de mastering heeft hij deels overgelaten aan Helge Sten, die ook deel uitmaakt van Supersilent).
Wat opmerkelijk is dat Storløkken ervoor heeft gekozen om gebruik te maken van synthesizers uit de jaren tachtig (onder andere Minimoog, Prophet T8) toen synthpop en electronica nog aan de voorgrond stond van wat later als Futurism bestempeld zou worden. Net als de artiesten van die scene, put hij de mogelijkheden van deze instrumenten zo goed mogelijk uit en weet hij, door gebruik te maken van meerder instrumenten, om te gaan met de beperkingen ervan. Het typische geluid uit die tijd is vooral in het laatste nummer ‘Nitro Valley” goed te horen.
Het album bevat zeven instrumentale composities, die dusdanig in elkaar overvloeien dat de luisteraar in roes belandt. Het heeft geen zin om de nummers individueel te bespreken: zij zijn op een of ander manier aan elkaar gelinkt. Als je dan toch een nummer eruit zou willen lichten, dan is dat ‘Skyrocket Hotel’. Met zijn mix van drone, donkere elektronica en subtiele beats is het hier waar de muzikale brei het beste bij elkaar komt.
Voor liefhebbers van zowel old school electronicaals de geschiedenis van synthesizermuziek is dit een album om even goed voor te gaan zitten. Het is heel knap hoe Storløkken met verouderde synthesizers een vernieuwende experimenteel geluid creëert. Voor diegenen die puur de muziek willen beleven: het zijn soundscapes die, als je dit met je ogen dicht zou luisteren, er telkens voor zorgen dat je net niet in slaapt zult vallen. Een opmerkelijk debuut, waarbij Storløkken laat horen dat hij geen onverdienstelijke componist is.
Erlend Apneseth Trio - Salika, MolikaIn Noorwegen is momenteel een kleine groep traditioneel geschoolde muzikanten...
Pinky Pinky - Turkey Dinner Pinky Pinky ontleent hun naam aan een monster uit een Zuid-Afrikaanse...