2019-08-22
”Ruud, op 4 juli wil ik `s avonds werken! Ik heb haar op North Sea Jazz een aantal keer meegemaakt, daar moet ik bij zijn!”. Het was eigenlijk niet eens een verzoek en wat doe je zelf als een legendarische zangeres op 79-jarige leeftijd je theater aan doet? Dan ben je daar zelf ook bij. Want wie zegt dat er een ‘volgende keer’ zal zijn? Mavis Staples bleek die avond een kwetsbare, maar midden in het leven staande vakvrouw die met haar mengeling van gospel, R&B en soul de boodschap van hoop en liefde verkondigde. Alsof je lieve, maar strenge oma nog eens een lesje gaf in waar het in het leven om draait.
Gelukkig teert Staples niet louter op successen uit het verleden, die ze met The Staple Singers, maar ook solo vergaarde. Sterker, ze doet met vijf albums in de afgelopen negen jaar niet onder voor beduidend jongere muzikanten. Onlangs verscheen We Get By, opgedragen aan haar vorig jaar overleden zus Yvonne Staples, en deze fantastische plaat hoort in het lijstje ´verplichte kost´.
Niet omdat We Get By een om aandacht schreeuwende plaat is. Hoe harder de schreeuw, hoe minder iemand doorgaans ‘echt’ te melden heeft en in tegenstelling tot politici, klimaatdrammers en “Social Justice Warriors” die tegenwoordig het publieke debat domineren, houdt Staples het klein. Waar de kopstukken van het publieke debat slechts oog hebben voor eigen standpunten, zoekt Staples de verbinding. Verandering door bruggen te bouwen. Daar horen geen grote gebaren bij. Zelfs niet als de muziek daar openlijk ruimte toe laat.
De boodschap van hoop en naastenliefde komt heel direct binnen. Het rauwe, diepe stemgeluid van Staples wordt begeleidt door haar vaste band, waarbij het gitaarwerk van Rick Holstrom een sobere, maar urgente rol inneemt. Evenals de backing vocals van C.C. White en Laura Mace, die net even dat extraatje bieden. Die ingrediënten maken dat opener ‘Change’ meteen de toon zet en het laat niets te raden over wanneer ”Gotta change around here” uit je speakers galmt. Maar het is niet dat Staples, zonder een moment belerend te klinken, alleen verandering predikt. ‘Heavy On My Mind’ is, slechts begeleidt door galmende gitaarklanken, een persoonlijke overpeinzing die zwaar weegt. Toch klinkt ook hier hoop, zonder naïviteit.
Waar Staples voor haar laatste platen werkte met Ry Cooder of Jeff Tweedy, zocht ze naar een nieuwe wind. Die vind ze overduidelijk bij Ben Harper, die niet alleen de productie voor zijn rekening nam, maar ook de pure teksten, die Staples op het lijf zijn geschreven. Je zou zweren dat het Staples’ eigen teksten zijn, want ze lijken recht uit haar hart te komen.
Een elftal pure, rauwe, van opsmuk verschoonde liedjes, uitgevoerd door topmuzikanten, onder leiding van een doorgewinterde tekstschrijver en producer, gebracht door een betrokken vakvrouw. Het maakt van We Get By een hoopvol lichtpunt in een wereld vol anti-geluid. ”No matter what happens, i`ll be there for you. We get by”, zo kan het dus ook!
Iamthemorning - The Bell Iamthemorning begint zoetjes aan een gevestigde naam te worden binnen de...
Rita Hovink - Love Me Or Leave Me ”Laat me alleen, alleen met al m’n verdriet, ‘t is beter dat ik nu geen...