Het album gaat redelijk uptempo van start met het stuwende ‘Our hell’. Een intrigerende song, die mooier en mooier wordt naarmate je deze vaker hoort. En dat geldt eigenlijk voor de meeste songs, al is het grootste deel van het album veel ingetogener. Haines zingt haar songs over het algemeen zo ingetogen, dat het lijkt alsof ze je de woorden wil influisteren, en de songs klinken alsof ze gebracht worden vanuit een onderbelichte hoek in je kamer. Ze kiest kortom voor een erg persoonlijke benadering van haar songs, waarin voornamelijk sombere thema’s als eenzaamheid, onbeantwoorde liefde, angst voor de toekomst en Weltschmerz perfect verwoord worden. I wake up lonely klinkt het in ‘Crowd surf off a cliff’, en je gelooft haar direct.
Af en toe wordt er ingekleurd met passende blazers en/of strijkers. Zo wordt ‘Reading in bed’ naar onpeilbare melancholische diepten gestuurd door prachtige partijen op blazers, cello, viool en melodica. Je zou bijna geen zin meer hebben om je bed uit te komen na het horen dat dit prachtige miniatuurtje. Het al even mooie ‘Nothing & nowhere’ maakt ook diepe indruk. Grappig detail: het refrein van dit liedje doet heel in de verte denken aan onze eigen Johan. Het album eindigt tenslotte met het hoopvolle ‘Winning’, dat de luisteraar een hart onder de riem steekt.
Voor iedere liefhebber van de betere singer/songwriter songs op piano is dit album verplichte kost. En mocht je nog niet overtuigd zijn: op 6 juni speelt Emily Haines in Paradiso. Gaat dat zien!
The Generators - Welcome to the EndDe uit Los Angeles afkomstige Punk ’n Roll band The Generators viert dit...
Lefties Soul Connection - Skimming the Skum Naast kaas, tulpen en xtc wordt binnenkort ook de funk van Lefties Soul...