2019-08-19
Het is niet altijd even gemakkelijk om een Foxygen fan te zijn. Met elk album wat zij afleveren is het maar de vraag in hoeverre zij zin hebben om iets van hun talenten te laten gelden. Zij nemen zichzelf, maar ook vaak hun fans, niet al te serieus. Inmiddels zijn ze wel al toe aan een vijfde album en volgens de geruchten zou dit hun laatste kunnen zijn. Met een titel als Seeing Other People wordt die indruk zeker gewekt. Op dit album wordt het duo uit Californië bijgestaan door de ervaren Jim Keltner, die vanaf de jaren '70 grote bekendheid geniet als sessiedrummer. Hij werkte met vele artiesten, waaronder Neil Young en Barbra Streisand. Hij zorgt er op dit album voor dat de nummers voldoende body hebben om op zichzelf te kunnen staan. Dat is ook het kenmerkende van dit album: er is geen samenhang of visie zoals op eerder werk Hang of … And Star Power. Het is meer een verzameling van potentiële singles, waarbij de muziek uit de jaren tachtig domineert.
Het album is opgenomen in de tijd dat Sam France, de ene helft van Foxygen, bezig was met zijn memoires te schrijven. Dat gaf hem tijd om terug te blikken op zijn relatie met de andere helft van de band, Jonathan Rado. France begon een patroon te ontdekken en schroomt niet om hen beiden daar bewust van te maken. Dit begint al met het openingsnummer,’Work’: “I am doing all the work … If I am such a jerk then why don’t you write it all down?” . Hij vermoedt dat zijn muzikale partner samenwerkt met verschillende artiesten, terwijl hij zich maar verveelt in zijn veel te grote huis.“I am getting pretty good at sleeping and staying at home” , uit ‘News’ .
Dat Rado wel degelijk met andere projecten bezig is wordt gematerialiseerd in ‘The Thing’, wat zo op een Bruce Springsteen nummer lijkt, dat het wel moet verwijzen naar zijn cover- album van Born To Run uit 2017. De bijna kinderachtige jaloezie van France, die gepaard gaat met een ernstige vorm van onzekerheid, komt goed tot uiting in ‘Seeing Other People’. Door “Seeing other people and thats fine,’’ te herhalen probeert hij zichzelf gerust te stellen dat het allemaal wel goed komt. Maar... hij moet inzien dat er geen weg terug meer is en titels als ‘Face The Facts’ en ‘Flag At Half Mast’spreken voor zich. Uiteindelijk is daar ‘The Conclusion’:“I think we should just be friends”.
Dit hoeft geen afscheidsplaat te zijn, maar het moge duidelijk zijn dat de band zo niet verder kan. Wellicht is dit een einde van een periode, voordat zij een nieuwe fase in gaan. Of ze dat samen gaan doen is nog de vraag. Als dit toch het laatste gezamenlijke album blijkt te zijn, dan kunnen ze terugkijken op een degelijk, maar tegelijkertijd ook cynisch, sluitstuk.
Kishi Bashi - Omoiyari Kishi Bashi is uit op een een missie: hij voelt zich onveilig in het...
Com Truise - Persuasion System Com Truise transporteert zijn luisteraars graag naar de jaren ‘80 met zijn...