2019-08-12
Er was een tijd dat muzikanten in een drukke winkelstraat of metrostation eerder frustratie opriepen, dan dat het je dag iets extra`s gaf. Inmiddels zijn er wereldwijd zat (eenman)bands die wel positief opvallen. Neem Lucky Chops die met groovende brasscovers de Amerikaanse metrostations inmiddels zelfs is ontgroeid en uitverkochte poppodia op z`n kop zet. In Duitsland is het MEUTE, gekleed in traditionele uniformen, dat met een mix van brass en techno de straten onveilig maakt en menig dance liefhebber inpakt. Ook zij maken de stap naar het clubcircuit en komen in maart naar Paradiso. Het trio BLOW verstoort sinds de Gentse feesten van 2011 gemaskerd en al, gewapend met twee saxen en een drum, de openbare orde in de binnenstad, en kon al snel Antwerpen, Lille, Keulen, Parijs en Londen op het lijstje afstrepen. De aanstekelijke mix van dance, hiphop, jazz en drum ‘n’ bass bleek ook op het podium te werken, wat BLOW tot in Brazilië bracht. In 2016 kwam de band met hoofdstuk twee: een titelloze debuutplaat. Daarnaast zocht de podiumband naar nieuwe mogelijkheden om de sound te verbreden en te verdiepen. Het resultaat hoor je op hoofdstuk drie: Equality. Zodoende spreken we nu van BLOW 3.0. En die naamswijziging klinkt als we het geluid op Equality horen, meer dan terecht, want het klinkt moddervet. Het experimenteren met effectenpedalen en samples levert zelfs zo`n dik geluid op dat je niet denkt dat het slechts drie muzikanten zijn. Je bent geneigd te denken dat je naar nieuw werk van MEUTE, Jungle By Night of Gallowstreet luistert.
Nu loop je natuurlijk het risico dat het gebruik van effecten en samples gaat voelen als gebruiken om het gebruiken, maar BLOW 3.0 verrijkt haar sound, terwijl de basis van zwoele saxofoons en actieve drums blijft. Hoewel zwoel? Saxofoongeluid als op ‘Bonobo’ is niet de standaard, de mogelijkheden van het instrument worden op Equality rijkelijk onderzocht. Neem ‘Free Tour’, hier horen we zwoele saxofoonloopjes, maar ook scheurende, agressieve solo`s. De samples en drums doen de rest en dat levert een goede samenvatting van de variatie dat het album laat horen. ‘Officer’ is ook zo`n voorbeeld. We horen jazzy saxofoonpartijen, politiesirenes en de hiphopdrums maken het af. Het is de ideale soundtrack van een avondje stappen. Maar BLOW 3.0 kan ook rocken, zoals op ‘Project People’. Naarmate het album vordert nemen de dance invloeden, waarmee het trio overduidelijk heel goed uit de voeten kan, toe. Dat laat het horen op het mysterieuze ‘Take No (For An Answer)’, maar meer nog op het hyperactieve ‘Han Sanders’, dat samen met het spannende ‘The Law’ tot de hoogtepunten kan worden gerekend.
BLOW 3.0 laat op Equality horen dat het kan klinken als een grote club muzikanten en dat is ten opzichte van de ietwat beperkte voorganger een flinke stap vooruit. ”Laat je wegblazen!” riep Dox Records ons nog toe en dat is met deze borrelende fusion van stijlen en de door samples en effecten gecreëerde spanning, dubbel en dwars gelukt.
Jade Jackson - WildernessDat er niet direct bij iedereen een belletje zal rinkelen bij de naam Jade...
Kaiser Chiefs - Duck Kaiser Chiefs heeft zichzelf in een bedenkelijke hoek weten te duwen. De...