Juan Wauters maakte voorheen deel uit van het New Yorkse lo-fi garagepop bandje The Beets. Op Introducing Juan Pablo maakt Wauters eenvoudige folkpopliedjes die afwisselend in het Spaans en (gebroken) Engels worden gezongen.
De lo-fi geluidskwaliteit van de opnamen, de onafheid van de liedjes en de Latijnse invloeden geven het album een fragmentarisch en charmant karakter mee. Een culturele mengelmoes van Manu Chao, Cat Stevens, Jonathan Richman en zelfs The Velvet Underground (waarover later meer).
Het album opent met een geluidsfragment van een alledaags familiegesprekje in het Engels en Spaans (‘Super Talking’) om te vervolgen met een klein gehouden reggaeliedje met enkel bas, percussie, melodica en zang (‘Doing Alright’).
Op ‘El Hombre De La Calle’, zingt Wauters in zijn beste Engels ”I’m a man on the street, I could be seen on every corner, People think I’m hard to read, So don’t talk to me, Don’t talk to me”. Het nummer wordt halverwege opgeleukt met een krakkemikkige solo op een speelgoedpianootje.
Op ‘Crazy Funny’ wordt Wauters bijgestaan door zangeres Maxine. De melodielijn van de song en de zang van Maxine, die hier net zo onderkoeld klinkt als The Velvet Undergrounds’ muze Nico, lijkt als twee druppels water op hun ‘Femme Fatale’. Ode of parodie? We denken het eerste.
Met Introducing Juan Pablo, dat uit komt via het Amerikaanse label Captured, heeft Juan Wauters zijn alter ego Juan Pablo op fraaie wijze geïntroduceerd aan het publiek.
Peter Wolff - Breath Peter Wolff is oprichter en was schrijver van de Duitse metalband Downfall...
Angie McMahon - Salt Wat is de logische volgende stap als je op je negentiende in het...