Net als de openingstrack weet ook de rest van Juniper Resin bij de eerste luisterbeurt te verrassen. Na het ingetogen ‘Cross’ komt de knaller 'Tetragrammaton', dat klinkt alsof de leden van Puscifer samen met Trent Reznor en Mike Pattin een pop-nummer geschreven hebben, enorm sterk binnen. Ook het daaropvolgende ‘Milk And Cigarettes’ is van hoog niveau. Het werk van Oliver Oats wordt wel eens vergeleken met Tom Waits en Nick Cave, maar dat doet de muziek eigenlijk tekort: het insinueert namelijk dat er sprake is van een traditioneel geluid, maar door het gebruik van vooral elektronische elementen zoekt Joost steeds weer een nieuwe manier om de luisteraar uit te dagen. Tegelijkertijd levert hij ook een aantal tracks af die rijp zijn voor de dansvloer. Na ‘Tetragrammaton’ en ‘Milk And Cigarettes’ hebben we het absolute hoogtepunt al vroeg op de plaat gehad, maar met het donkere 'The Glass' en het bijzonder epische 'Juniper Resin' heeft Oliver Oats nog genoeg troeven achter de hand. Sterker nog: tijdens het laatste nummer lijkt hij in één nummer te willen laten horen wat hij kan. En met succes. Het nummer vliegt, net als de rest van het album, alle kanten op, maar een misstap zal je tijdens de tien minuten die ‘Juniper Resin’ duurt niet horen.
We hebben het afgelopen jaar al aardig wat sterke releases van eigen bodem voorbij horen komen, maar ook het debuut van Oliver Oats verdient absoluut een plek op de eindejaarlijstjes. Joost de Jong komt als vanuit het niets en verrast op Juniper Resin met een bijzonder volwassen en gevarieerd geluid. Het is dan ook te hopen dat het tweede album minder lang op zich laat wachten en dat hij ook na de popronde zich nog eens aan een tour door Nederland gaat wagen.
Remo Drive - Natural, Everyday DegradationOf Natural, Everyday Degradation nu slaat op de wereld waarin we leven, de...
Laurence Pike - Holy Spring Laurence Pike is een Australische drummer en elektronisch muzikant. Hij...