2019-11-06
Frank van Kasteren brengt in 2019 onder de naam De Elias EP’s een verzameling van vijf – eigenlijk zes – ep’s uit. Tezamen vormen zij een uiterst persoonlijk document over vijf grote thema’s die zijn leven momenteel beheersen: ontkenning, boosheid, verdriet, onderhandeling en acceptatie. De eerste twee delen (1. Voor haar; Voor Je Het Weet en 2. Voor Elijah; De Poppenkast) gaan respectievelijk over zijn jeugdliefde en zijn band. Op het derde deel 3a. Voor Mamma; Nachtkaars en 3b. Voor altijd; Nachtkaars (een dubbel ep) staat zijn moeder centraal, die twee jaar geleden is overleden. Hij moet wel een heel hechte band hebben gehad om tot deze lofzang te komen.Het beluisteren van Nachtkaars is een ongemakkelijke opgave. Ten eerste zijn niet alle nummers eenvoudige liedjes. Sommige werken kun je gerust experimenteel noemen door de structuur of de instrumentatie. Op de tweede plaats is de zang in een nummer als ‘In Jouw Laatste Adem’ tegen vals aan. Een bewuste keuze vermoedelijk, want op ‘De Achtertuin’ klinkt een heel andere stem, die aan Erik de Jong (Spinvis) doet denken. En dan is er ook nog de kwaliteit van de opnames, in de beste lo-fi tradities gemaakt in een schuurtje. Daarbij ging het meer om het vastleggen van het gevoel, dan het zo mooi mogelijk laten klinken van de muziek. Je ziet eenzelfde soort individualiteit ook terug in de vormgeving van de EP, met ballpoint geschreven titels op uitgeknipte stroken lijntjespapier.
Dat klinkt alles bij elkaar genomen niet echt als een aanbeveling om te gaan luisteren. Maar niets is minder waar. Je zou dat moeten doen om verrast te worden door de veelzijdigheid en grenzeloze creativiteit die Frank van Kasteren ons toont. Zijn teksten hebben een zekere poëtische schoonheid. En dan te bedenken dat hij pas sinds 2015 in zijn moerstaal schrijft. De gitaar is het instrument dat hij het beste beheerst. En dat vervult dan ook een centrale rol. In ‘Dans Jij Maar Door’ kun je horen hoe hij op een ogenschijnlijk eenvoudige melodie heerlijk varieert. Maar ook voor arrangementen met strijkers draait hij zijn hand niet om. Daar komt zijn conservatoriumopleiding om de hoek kijken.
Je kunt je voorstellen dat het maken van dit werk een helende werking voor hem heeft gehad. Een manier om gevoelens te verkennen en te uiten. Andere mensen kunnen er troost uit putten. Maar het is ook een monument, waarbij hij de liefde van zijn leven op een voetstuk plaatst. En daarin zit misschien wel het grootste ongemak. De manier waarop hij over zijn moeder schrijft – ”Het mooiste meisje van de klas, een vrouw zoals alleen jij dat was.” – doen je nekharen soms recht overeind staan. Desondanks is het een bijzonder album, dat op geen enkele manier concessies doet om bij het grote publiek in de smaak te kunnen vallen.
Julian Taylor - AvalancheDe Canadese muzikant Julian Taylor had een flinke tijd terug al eens een...
Honeyblood - In Plain Sight De Schotse indierockband Honeyblood werd in 2012 opgericht door Stina...