RECENSIE: Joni Void - Mise And Abyme

Void
recensie cijfer 2000-12-12 Mise En Abyme refereert aan een techniek in de kunst waarbij een afbeelding of kunstwerk wordt gekopieerd en in hetzelfde kunstwerk terug wordt geplaatst. Een bekend voorbeeld hiervan is het Droste-effect. De Frans-Canadese experimentele artiest Joni Void (echte naam: Jean Cousin) gebruikt deze kunstvorm zowel op zijn albumcover als in zijn muziek. Op deze manier probeert hij als het ware een reflectieve vorm van muziek te maken. Een soort Inception. Dit koppelt hij weer aan zijn eigen ‘body dysmorphic disorder’, een psychische aandoening waarin je je eigen lichaam vervormt ziet. Om hier vorm aan te geven, gebruikt Cousin samples van machinale geluiden en stemmen en vervormt of plaatst deze op een zodanige manier dat de originele context verloren gaat.

Creatief is bijvoorbeeld het nummer ‘No Reply’, waarin Cousin een volledig nummer opbouwt met enkel telefoongeluiden. Deze details lopen ook over in de nummers erna. Een andere artiest die zijn gehele oeuvre rond loops en herhalingen heeft gebouwd, is de Zweedse dj The Field. Maar waar The Field juist vloeiende composities maakt, schuurt het bij Joni Void tegen het wrange aan. Makkelijk luistert dit album dan ook niet weg. Zijn muziek behelst een duister randje. Neem ‘Cinetrauma’, een nummer met geluiden van een fotocamera waarin het oplaad geluid van de flitser als middelpunt wordt gebruikt om een sinistere toon op te wekken.

Deze non-conformistische aanpak vraagt enig uithoudingsvermogen, maar omdat Cousins psychologische aandoening ten grondslag aan de muziek ligt, mag de muziek ook eigenlijk niet ‘gemakkelijk’ klinken. De boodschap ligt hem juist in de verscheurde klanken.
“Jean, you are and will be always your depression”, draagt een computerstem voor in het nummer ‘Deep Impression’. Het is een indrukwekkend moment op het album, waarop de artiest zichzelf toespreekt en zichzelf blootgeeft. En zo houdt Joni Void met dit album zichzelf niet een, maar twee spiegels voor. Eentje waarin hij zichzelf bekijkt en een tweede die het normale spiegelbeeld vervormt terugkaatst.
Recensent:Jasper van Quekelberghe Artiest:Joni Void Label:Constellation
Cover The Pact - Possibilities

The Pact - Possibilities ”The Pact symbolizes a magical realism that brings joy and energy to life...

Veecaten

Veecaten - Shoals Gelukkig zijn er nog genoeg mensen die muziek maken waar je echt even voor...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT