Cammarata zingt in het Engels, dat helpt zeker, en omdat zijn accent ook niet al te zwaar is komt hij er zeker mee weg. Cammarata ontstijgt hiermee op sommige momenten zijn vaak in het Italiaans zingende genregenoten die vaak zwelgen in dramatiek en pathetiek. Het Italiaans leent zich daar natuurlijk uitstekend voor. De elf liedjes van Cammarata passen wat dat betreft beter in het huidige singer-songwriterklimaat. Op Lights worden uptempo liedjes en wat steviger werk mooi afgewisseld met kleine typische singer-songwriterliedjes. De licht hese stem van Cammarata past daar mooi bij, maar af en toe komt toch nog de lichtelijk overdrijvende Italiaan boven. Zo doet hij in het dertien in een dozijn liedje ‘KV’ wat al te veel zijn best om als een soort kruising tussen Zucchero en Rod Stewart te klinken. Ook in het korte ‘Under Your Face’ probeert hij wat te veel te croonen en dat is jammer, omdat het in potentie een heel leuk liedje is. Gelukkig staan er niet te veel van dit soort missers op de plaat, zodat het goed te doen is. Uptempo tracks als de single ‘Run Run Run‘ en ‘Timbuktu’ zijn naast het wat meer relaxte, gedeeltelijk in het Italiaans gezongen, ‘Cassiopeia’ eigenlijk de leukste liedjes op de plaat.
Natuurlijk zingt Cammarata over de gebruikelijke singer-songwriterzorgen en daarom zal hij bij zwelgende liefhebbers van het genre soms nog wel eens een traantje kunnen veroorzaken. Cammarata is met Lights dan ook geen dissonant tussen het hedendaagse aanbod van troubadours. Er boven uitstijgen doet hij evenmin.
Orange Grove - Ganja RockMuzikanten Jacob Streefkerk en Michael Maidwell vormen al sinds jaar en dag...
Christof van der Ven - You Were The Place Onbekend in eigen land, dat gaat zeker op voor Christof Van Der Ven . De...