2019-12-10
Zelden lukt het een artiest om een hoes te ontwerpen die het album goed weergeeft. Neem nu de voorkant van het zesde album van Joan Shelley. Het weet niet alleen de muziek, maar ook de sfeer perfect te visualiseren. Je waant je schommelend op een veranda, uitkijkend over een vallei ergens in Kentucky, de staat waar de artiest vandaan komt. Opmerkelijk, zeker wanneer je erachter komt dat het album daar niet is opgenomen.Shelley besloot om Like The River Loves The Sea op te nemen in de Reykjavík’s Greenhaus Studio, met zowel oude als nieuwe muzikale partners. Zo combineert zij de lokale, muzikale zusjes Sigrún Kristbjörg Jónsdóttir (viool/viola) en Þórdís Gerður Jónsdóttir (cello) met de haar toegewijde zangeressen Cheyenne Marie Mize en Julia Purcell. Verder is haar vaste band meegereisd: de gitaarvirtuoos Nathan Salsburg en multi-instrumentalist James Elkington. Muzikaal gezien is het de folk/americana die overheerst, wat maakt dat het voelt alsof je je in een ongerept Amerika bevindt.
Op twee nummers zingt Will Oldham (Bonnie ‘Prince’ Billy) mee en dat draagt bij aan dat gevoel. Zijn inbreng geeft het album net dat beetje extra: ‘Coming Down For You’ is sterk, maar het is vooral ‘The Fading’ waar zij beiden in topvorm zijn én elkaar versterken. “And, oh, Kentucky stays in my mind / It’s sweet to be five years behind / That’s where I’ll be when the sea rises / Holding my dear friends and drinking wine.” vat het album goed samen.
Het doet het album tekort om slechts enkele nummers uit te lichten, de arrangementen en de muzikale vertolkingen zijn zo prachtig; deze zorgen ervoor dat haar teksten exact op hun plek vallen. Of het nu het bluesy ‘The Sway’ is of het breekbare ‘Stay All Night’ met de tekst “Take me to the bed, shake me to my knees/where I can find a piece of you, and you can have a piece of me”; voor elk nummer weet Shelley de juiste sfeer te creëren.
Het oeuvre van Shelley wordt steeds sterker en ook al klinkt dit album niet wezenlijk anders dan haar eerdere werk, dit is haar beste werk tot nu toe. Shelley doet een serieuze poging om Gillian Welch van de folk-troon te stoten en zij ligt een straatlengte voor op de concurrentie. De nummers zijn stuk voor stuk sterk en de verschillende artiesten dragen bij aan een subliem, uitgebalanceerd album, waar nuance en soberheid leidend zijn.
Redd Kross - Beyond The Door Redd Kross debuteerde in 1982 met Born Innocent . Met de zeventienjarige...
Sandro Perri - Soft Landing Ok wacht even, wat is nu eigenlijk de definitie van een EP? De afkorting...