2019-12-14
Anna Ternheim is een Zweedse singer-songwriter die in eigen land een superster status heeft, maar daarbuiten alleen onder een select publiek bekendheid geniet. Zo speelde zij onlangs in maar liefst vier locaties in ons land, waarvan een middelgroot poppodium, 013, en enige kleine zalen, zoals de Lutherse Kerk in Groningen. Het zal haar niet veel uitmaken: zolang zij maar muziek mag maken, is zij tevreden. Op haar achtste plaat sinds 2004, A Space For Lost Time, heeft ze wederom landgenoot Björn Yttling (van de band Peter, Björn & John) ingeschakeld. Hij heeft niet alleen het album geproduceerd, maar ook een aantal nummers mee geschreven (‘You Belong With Me’ bijvoorbeeld). Het geheel levert een lekker in het gehoor liggende plaat op, waarbij heldere popmuziek de achtergrond vormt voor de donkere teksten van Ternheim. Zelf omschrijft zij haar album als een “mix van zonnige Amerikaanse westkust met donkere Zweedse bossen” . Leuk omschreven als je weet dat de opnames in Stockholm, New York en Los Angeles hebben plaatsgevonden.
Opener ‘This Is The One’, ook geschreven met Yttling, zet direct de toon van het album. Het is een nummer over een alles opeisende liefde die is ontstaan na een toevallige ontmoeting. Hier krijg je ook direct het thema van het album mee: trek je niets aan van wat de maatschappij verwacht, blijf nadenken en maak wat moois van je leven. “I am not gonna bound my head to anyone, they can cast us out and call us freaks. This is the one I do not wanna lose, this is the one that is gonna make me bleed” . Een liefdesnummer met een twist zou je kunnen zeggen. Dat geldt zeker ook voor ‘When You Were Mine’, met misschien wel de mooiste tekst van het album “We lived days one day at a time/Before I knew what loneliness could be like/When you were mine/I aimed where it hurt/Crossed every line/Left you behind”.
Het is knap hoe Ternheim zware kost verpakt in een vrolijk muzikaal jasje. Zo wordt het zwaarmoedige ‘Everytime We Fall’ door de First Aid Kit-achtige klanken een stuk minder melancholiek. Dat geldt voor alle nummers op het album: de poppy muziek zorgt ervoor dat haar zorgvuldig gekozen teksten over lastige onderwerpen makkelijk te verteren zijn. Haar populariteit heeft ze hier dan ook aan te danken en met dit album bewijst ze dat ze nog even voort kan.
Knight Area - D DayVijfenzeventig jaar na dato zijn we inmiddels bij een generatie aanbeland die...
Portico Quartet - Memory Streams Het Britse Portico Quartet heeft er zin in: ze leveren een derde album af...