2019-11-25
Hoe bijzonder is het als je aanspraak kunt maken op je eigen lokale vrije dag en biermerk? Whitney, de band uit Chicago, heeft dit alles voor elkaar gekregen. Het onverwachte succes van hun debuutalbum Light Upon The Lake uit 2016 heeft de band een dusdanige status opgeleverd dat de stad hen op deze manier heeft geëerd. Nu brengt de band hun tweede album uit: Forever Turned Around. Maken ze hun bijna legendarische status waar of weten ze die te overtreffen? Of spelen ze het op safe en wordt het meer van hetzelfde?De basis van Whitney bestaat uit zanger annex drummer Julien Ehrlich en gitarist Max Kakacek. Zij speelden ooit samen in de band Smith Westerns en na het uiteenvallen hiervan, besloten zij om iets te doen met hun gedeelde liefde voor jaren zeventig softrock. Het resultaat: in falsetto gezongen teksten, gepaard gaande met ijzersterke gitaarlijnen, ondersteund door een blazerssectie. Het bleek een schot in de roos, “so why change a winning team?”
Dat gebeurt ook niet: het tweede album zet de lijn voort die is ingezet. Zelfs de producer van het eerste album, Jonathan Rado (Foxygen), is aangehouden. Een kleine verandering is dat naast de blazerssectie onder leiding van Wil Miller er een aantal strijkers zijn toegevoegd, waaronder Macie Stewart van de band Ohmme. Dit zorgt ervoor dat dit album nog iets steviger staat en iets chiques meekrijgt.
Het feit dat dit album geen enkele hit of uitschieter bevat doet niets af van het album als geheel. Sterker nog, het is juist de volgorde van de nummers die ervoor zorgt dat je het album blijft beluisteren. Na verschillende luisterbeurten lijken nummers als ‘Giving Up’, ‘Before I Know It’, en ‘My Life Alone’ klassiekers in wording. Met name ‘Valleys (My Love)’ geeft aan waar het de band om te doen is: in een relaxte setting een sfeer creëren om oprecht en eerlijk vriendschap te bespreken en te overdenken. “There’s got to be another way/ Pretending everything’s alright/ We‘ve been drifting apart for some time”.
De kracht van het album zit hem in de opbouw. Daar waar de meeste artiesten al na de eerste vier nummers hun kruit verschieten, weet Whitney te wachten tot de laatste drie nummers met het beste wat zij te bieden heeft. ‘Day & Night’, ‘Friend Of Mine’ en afsluiter ‘Forever Turned Around’ hebben een mate van ingetogenheid die van de artiesten een discipline vergt, maar dat zijn vruchten afwerpt.
Whitney toont aan dat een genre waar een beetje lacherig over wordt gedaan, populair kan worden in de indiescene, als de muzikanten van een ongekend hoog niveau zijn. Zij zijn zo vakkundig dat het je doet vergeten dat dit album jaren geleden gemaakt had kunnen worden. Alleen vast niet zo goed: Whitney is een blijvertje.
Girl Band - The TalkiesHet succes van Idles heeft de deur opengezet, of liever gezegd opengetrapt,...
Bon Iver - I,I Bon Iver , de band rondom Justin Vernon, ontwikkelde zich van kleine intieme...