2019-10-27
Het succes van Idles heeft de deur opengezet, of liever gezegd opengetrapt, voor allerlei andere bands. En niet alleen voor bands die min of meer in dezelfde hoek opereren, zoals Fontaines D.C. en The Murder Capital, maar ook voor andere gitaarbands. Hierdoor waait er een frisse wind door de rockmuziek, een genre dat enkele jaren geleden nog op sterven na dood leek. Deze nieuwe golf aan gitaarbands is voor het belangrijkste deel afkomstig van de Britse eilanden en dit geldt ook voor het Ierse Girl Band. Overigens debuteerde de band uit Dublin al vier jaar geleden met het album Holding Hands With Jamie, maar met opvolger The Talkies staat de Girl Band opeens volop in de belangstelling. Op The Talkies horen we een band die niet bang is om uit de bocht te vliegen. De muziek is bij vlagen hard, maar soms ook opeens rustiger. Het geluid is noisy en lichtelijk overstuurd en hierdoor krijgt het geheel een lo-fi karakter en zijn de vocalen amper te verstaan.
Net als bij de meeste andere van de nieuwe golf gitaarbands wordt inspiratie geput uit de punk en post-punk van eind jaren ’70 en begin jaren ’80, maar Girl Band lijkt dan vooral beïnvloed door de meer experimentele exponent hiervan. De beats klinken soms elektronisch en van echte liedjes, in de zin van coupletten en refreinen en een kop en een staart, is amper sprake. Hierdoor is The Talkies vrij ontoegankelijk. Je moet er echt even voor gaan zitten en de moeite nemen om het album tot je te nemen.
‘Going Norway’ is één van de echte liedjes op The Talkies en werd daarom terecht tot single gebombardeerd. Een lekkere punksong, met een noisy sound en geschreeuwde vocalen. ‘Shoulderblades’, één van de andere singles, klinkt echter duidelijk experimenteler, vooral door de elektronische klinkende drums in de rustigere passage in het midden. De derde en tot nu toe laatste single is ‘Salmon Of Knowledge’ is slepend, maar tevens vrij ontoegankelijk, met een noisy onderlaag en weinig melodie.
Ook ‘Couch Combover’ is slepend, maar dan meer punk-achtig en hetzelfde geldt voor ‘Aibophobia’. In ‘Akineton’ horen we een band die de instrumenten mishandelt en dat levert een interessante bak herrie op. Het nummer ‘Caveat’ is een beetje een vreemde eend in de bijt, omdat de zang daarin opeens sterk aan Nick Cave doen denken, zij het wel aan Nick Cave in zijn wildste Birthday Party jaren.
The Talkies is zeker geen makkelijke plaat en na drie kwartier Girl Band hapt ondergetekende echt even naar adem. Maar het is wel spannende en gedurfde muziek, waarin van alles gebeurt, al is het wellicht ook een acquired taste.
Tropical Fuck Storm - BraindropsAmper een jaar na hun debuut brengt de Australische art-punkband Tropical...
Whitney - Forever Turned Around Hoe bijzonder is het als je aanspraak kunt maken op je eigen lokale vrije dag...