2019-10-26
Als jochie van vijftien maakte ondergetekende kennis met Fischer-Z middels de net uitgekomen single ‘The Worker’ van het debuut van deze Engelse band. Fischer-Z bleek een soort jeugdliefde, en u weet dat die nooit vergeten worden, al was de band van John Watts na de eerste drie albums bij ondergetekende wel wat uit het zicht verdwenen. Een hernieuwde kennismaking met de Engelse band vond een jaar of zes geleden plaats tijdens een concert in De Boerderij in Zoetermeer. De hits van vooral die eerste drie gekoesterde albums die Watts en zijn band speelden deed het kippenvel weer terugbrengen. Fischer-Z leidde na de eerste ontbinding in 1981 en de solocarrière van Watts (dat toen overigens ook twee prachtige albums opleverde) een enigszins anoniem bestaan en ook Swimming In Thunderstorms zal daar niet veel aan veranderen. De hits, het is wat het publiek wil horen en dat is ook te zien aan de Top 2000, waar ‘So Long’ en ‘The Worker’ nog altijd in te vinden zijn. Het gaat Watts alleen nog maar om de lol en dat is hem aan te zien wanneer hij op het podium staat. Het spelplezier druipt er vanaf. Dat wil overigens niet zeggen dat Watts geen scherpe pen meer heeft. Ook op dit twaalfde album is Watts kritisch op alles wat naar onrecht riekt, al brengt hij dat in een wat minder uitbundige vorm dan op die eerste drie illustere albums. Voor de uitvoering van dit album heeft hij vier ‘vaste’ muzikanten om zich heen verzameld en komen we nog wat sessiemuzikanten tegen die meewerken met een diversiteit aan instrumenten.
Dat Watts met het klimmen van de jaren lager is gaan zingen is ook geen nieuws meer, zo begint hij hier en daar wat te croonen (de shuffle-ballad ‘No Bohemia’), maar soms gooit hij er toch nog even zijn kenmerkende, neurotisch klinkende, zang uit. Daarbij refereert openingstrack ‘Big Wide World’ muzikaal flink aan de beginperiode, waarbij Watts in zijn tekst mijmert over iets wat ooit was; zijn jeugd. Het is het verschijnsel dat mannen op een zekere leeftijd steeds vaker treft (Watts wordt dit jaar 65). Mijmeren mag, maar meteen daarna worden er weer ouderwetse sneren uitgedeeld naar het christendom (het modern klinkende ‘Stamp It Out’) en moeten ook de bemoeienis met de vluchtelingenproblematiek in het Midden Oosten en de onverdraagzaamheid van ene President, wiens naam wij niet willen noemen, en zijn gevolg in de vlotte rocker ‘The Islamic American’ het ontgelden.
Dat Fischer-Z afwisseling nog altijd hoog in het vaandel heeft staan blijkt weer op Swimming in Thunderstorms dat behalve ingehouden rockers en onderhoudende balladesque songs ook pure pop (‘Half Naked Girl On The Windowsill’ en ‘Wary) ,reggae (‘ Stolen’) en zelfs Caribische ritmes (‘Prime’) op het menu heeft staan.
Toegegeven, de muziek van Fischer-Z zal nooit meer de impact hebben die de eerst vijf albums (de twee soloalbums van Watts meegerekend) hadden, maar Swimming in Thunderstorms bevat genoeg om van te genieten en is voldoende afwisselend om interessant te blijven. En zolang er voldoende onrecht in onze verziekte wereld plaats vindt zal de pen van John Watts vlijmscherp blijven.
Banty Holler - Wired For SoundOnlangs verscheen de recensie van Sandro Perri`s EP Soft Landing , waarbij...
Ten Years After - Naturally Live Ten Years After heeft al heel wat geschiedenis achter de rug. Onder leiding...