RECENSIE: Richard Lindgren - Death & Love

Lindgren
recensie cijfer 2019-11-29 Death & Love is het elfde studioalbum van de Zweedse singer-songwriter Richard Lindgren die sinds zijn debuut in 1996 een trouwe schare aan fans geniet. Het is opmerkelijk dat het album nu pas wordt uitgebracht, aangezien de nummers al in oktober 2017 zijn opgenomen. De elf nummers zijn door zijn vaste backingband nagenoeg live in de studio opgenomen, waarbij pianist Nils Bodensson en gitarist Jon Eriksson de kern vormen. Het album is opgedragen aan zijn vader die hij recentelijk verloor, wat ook deels de titel verklaart.

Lindgren staat bekend om zijn licht hese stem die hij gebruikt om zijn verhalen enigszins theatraal voor te dragen, waarbij jazz, americana en blues de muzikale invloeden zijn. Klinkt bekend? Al vanaf title track en opener ‘Death And Love’ worden de muzikale invloeden van Lindgren duidelijk. Hier lijkt hij Tom Waits te willen imiteren, waardoor op het eerste gehoor wat geforceerd lijkt. Op ‘Travels With Johanna’ klinkt hij als Bob Dylan, terwijl de slidegitaar op ‘Tell Dita (I Love Her)’ herinnert aan het werk van Ry Cooder.

De teksten geven een inkijkje in zijn persoonlijke leven en de daarbij gepaarde sores en dat maakt het album interessant. ‘Down On My luck’ vertelt over een liefdesrelatie die niet stand hield en de pijn die hij daarbij ondervond: “Then you came along/You said you'd stick around/I believed every word/now I'm down on my luck, babe”.
In het up-tempo ‘Drunk Tank Boogie’ stelt hij zichzelf de vraag hoe hij nu verder moet zonder zijn ouders en zonder een liefde in zijn leven “Can I piece myself together?/What good would it do?”. Er is gelukkig ook humor: zo laat hij ons in ‘Turnstile’ via New York , Mexico, en Pakistan uiteindelijk op het poppodium in Amsterdam belanden: “I’ll sing you songs you never heard at the Paradiso live”.

Zijn trouwe aanhang zal dit album moeiteloos kunnen toevoegen aan de collectie: er is weinig verrassends. Voor mensen die niet bekend zijn met zijn werk, is hier niets origineels te halen. Muzikaal gezien is het niet authentiek genoeg om te kunnen boeien en de teksten zijn meer gericht naar de incrowd. Daar waar voorganger Malmostoso terecht lovende kritieken ontving, is het hier meer van hetzelfde. Een zoethoudertje voor de fans van deze Zweedse troubadour.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Richard Lindgren Label:Rootsy Music
Cover Lina Tullgren - Free Cell

Lina Tullgren - Free Cell Lina Tullgren is een Amerikaanse singer-songwriter uit het enigszins...

Cover August Kann - How Did All These People Get Into My Room

August Kann - How Did All These People Get Into My Room Om August Kann simpelweg als een Noorse singer-songwriter neer te zetten...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT