2019-11-24
WOW! is het eerste wat je wilt uitbrengen zodra je het laatste werk van The Bullfight onder ogen krijgt. Deze Rotterdamse formatie brengt hun zesde studioalbum uit, Eggs & Marrowbone, waarbij de murder ballad centraal staat en dat in optima forma doet. Niet alleen op passend bloedrood vinyl, maar ook op CD en met een bijbehorend kunstboek (Eggs & Marrowbone: The Art Of The Murder Ballad) wordt het thema in al zijn aspecten getoond. Muziekschrijver en multi-instrumentalist Thomas van der Vliet heeft er anderhalf jaar overgedaan om meer dan honderd kunstenaars er toe over te halen een bijdrage te leveren. Het resultaat liegt er niet om: prachtige tekeningen, schilderijen, houtsneden, foto’s, etsen, collages, striptekeningen en teksten maken het een compleet en prachtig uitgevoerd geheel.Terug naar de muziek: naast Van der Vliet bestaat de groep uit tekstschrijver Nick Verhoeven (zang, achtergrondzang), André van den Hoek (drums, percussie), Eddie Kuijpers (bas, contrabas), Tim Moerkerken (piano, orgel, Rhodes, noise) en Esther Vroegindeweij (viool). Zij staan garant voor een mix van pop noir en dark cabaret, geheel in de stijl van Dresden Dolls, Tom Waits en Nick Cave, die met Murder Ballads (1996) dit thema al bezong. Daar waar dat album wat rauwer overkomt, kiest The Bullfight er juist voor om wat gedateerder te klinken: folk met een vleugje blues en bluegrass, wat met name door instrumenten als de mellotron en de optigan opgeroepen wordt.
Het album klinkt ingetogen, onderkoeld zelfs, met als enige uitzondering de tekst “I knifed and I knifed and I knifed” op ‘Therefore I Run’, waar Verhoeven ons aanwezig wil laten zijn bij de bewuste steekpartij. De nummers zijn opgenomen in de thuisstudio van Van der Vliet. Dat geeft een aparte sfeer, compleet met het gefluit van vogels; het statische geflikker van een ouderwetse beeldbuis en je hoort de producer toepasselijk een ei bakken op title track ‘Eggs & Marrowbone’.
Om het album zoveel mogelijk te variëren, zijn er ook nog een scala aan andere artiesten toegevoegd. Opener ‘Lullaby’ door zangeressen Daisy Cools en Linda Kreuzen zet direct de toon: de dames lijken een onschuldig slaapliedje te zingen onder de begeleiding van een muziekdoos. Maar… zo subtiel en kil, dat wij dan al een idee krijgen dat er iets aan de hand is. Noemenswaardig is ook het duet ‘Lying In Your Arms’, wat Birgit Schuurman vertolkt met Verhoeven.
Het album laat zich het best beluisteren als LP: beide kanten hebben eenzelfde opbouw en sluiten af met een vrolijk jaren ‘20 jazznummer, waarbij de orgel en de blazers je even terug in die tijd brengen. Hoe je het album ook beluistert, je hoort met hoeveel zorg en liefde dit project is samengesteld én uitgevoerd. Een macaber Magnus Opus, waar je telkens weer van kunt genieten. Toevoegen aan ons canon!
Half Moon Run - A Blemish In The Great Light Half Moon Run kan gerekend worden tot een van de grootste alternatieve...
Lina Tullgren - Free Cell Lina Tullgren is een Amerikaanse singer-songwriter uit het enigszins...