Dat resulteert in sfeervolle liedjes die blijven boeien. Zoals het een muzikant met passie voor de Americana beaamt begint de CD met een liefdevolle ode aan het onderweg zijn. Geïnspireerd door JJ Cale, maar met een sterke pop- en jazzinvloed bouwt ‘Back On The Road’ als eerste liedje mooi de sfeer van Making Sense Of op. Verderop is er bijvoorbeeld ‘The Government Is No Gamble’ waar Stef over een kabbelend ritme mompelt. De zachte cadans van zijn gesproken teksten werkt hypnotiserend. Vooral wanneer op een gegeven moment een orgeltje een bluesritme meegeeft en Kamil Carlens energieker begint te zingen. Heel anders en veel meer experimenteel is ‘Fresco’. Dit nummer begint met een blaasinstrument en ontwikkelt zich via verschillende elektronica tot een vervormde Daft Punk. Geen harde beats, maar een heel raar ritme.
Het is dus niet in alle opzichten dat Making Sense Of als plaat geslaagd is. Stef Kamil Carlens biedt echter genoeg mooie liedjes en sfeervolle momenten om gedurende de vijftig minuten te blijven boeien. Kamil Carlens laat knap horen hoe veel verschillende invloeden samen kunnen komen tot een geheel dat het midden zoekt tussen The Doors, The Band en een vleugje Daft Punk. Dat maakt wel dat de muziek meer inspanning vergt om te waarderen, dan een gemiddelde Americana plaat.
Mevrouw Tamara - In Je HoofdNaast de bekende namen zoals Douwe Bob, Nielson, Maaike Ouboter en Lucas...
FEET - What`s Inside Is More Than Just Ham “A lot of bands take themselves way too seriously” , stelt George Haverson,...