2019-12-19
Het fenomeen rockopera is sinds het grote succes van Tommy van The Who niet meer weg te denken uit het muzieklandschap. Dat we in Nederland in de persoon van Arjen Lucassen een meester hebben in het fabriceren van dit soort werkstukken van epische proporties, weten nog steeds te weinig mensen. Dat we in de persoon van Mark Bogert een tweede meester herbergen zal voorlopig wel helemaal niet bekend zijn. Doodzonde, want wat de gitarist onder de naam Magoria heeft geschapen is pure magie. Jawel de eerste rockopera van de gitarist van Knight Area is een meesterlijk stuk dat gaat over Jack the Ripper, vandaar dat dit album JTR1888 heet.Zoals het een goede rockopera betaamt duurt ook dit werkstuk anderhalf uur, maar daar is werkelijk geen minuut te lang van. Sterker nog, zodra je de opera ingezogen wordt lijkt het wel of de tijd vliegt. Mark Bogert heeft het voor elkaar gekregen om met zes muzikanten en negen vocalisten van JTR1888 een toegankelijk en coherent werkstuk te maken. Nergens kakt het album in en mede door het fabelachtige gitaarwerk zit er flink wat pit in het stuk. Omdat ook de composities van hoog niveau zijn, zit je al snel met rode koontjes te luisteren naar het mythische verhaal over de Londense seriemoordenaar.
Uiteraard komt Jack, wie dat dan ook was, zelf aan het woord, fraai ingekleurd door Rodney Blaze en is Bogerts bandmaat Jan Willem Ketelaers ook van de partij in de rol van de dubieuze Prince Victor. Ook Peter Strykes, die we toch voornamelijk kennen van het wat kleffe LA The Voices, ontpopt zich in ‘Abberline’ als een geweldig rockzanger die wel wat doet denken aan Geoff Tate. Hij speelt de rol van Inspector Abberline met verve. Wat een verrassing!
Het verhaal wordt aan elkaar gezongen door Zora Cock van de band Blackbriar. Uiteraard komen ook de vermoorde dames afzonderlijk aan het woord in songs die de namen van de slachtoffers dragen. De zangeressen die de rollen vertolken ( Mirjam Van Doorn, Nadine Pruim, Maria Catharina en Inge Rijna) zijn misschien niet de meest bekende , maar klinken zonder uitzondering zeer vakkundig.
Afzonderlijke songs benoemen bij een rockopera, zonder de songs uit de context te halen, is altijd moeilijk, maar omdat de meeste tracks toch wel een kop en staart hebben kunnen we er niet onder uit dat de absolute hoogtepunten op het eerste schijfje het dreigende ‘Abberline’ , het schitterende duet ‘Annie Chapman’, het wat meer symfonische ‘Queen Victoria’ en het bijna acht minuten klokkende ‘Legend Of The Serial Killer Scene ’zijn. Het symfonisch startende tweede schijfje doet nergens onder voor het eerste en is ook een aaneenschakeling van sterke tracks waarbij ‘Day By Day’ opvalt door de Within Temptation-achtige benadering. Maar ook het bij tijd en wijle lekker gejaagd klinkende ‘Let Her Be Safe’ is een meesterstuk, evenals ‘Annie Crook’ dat niet meer uit je hoofd te krijgen is.
Zo kunnen we nog wel even doorgaan en tot de conclusie komen dat Mark Bogert een uitzonderlijk goed jaar heeft door eerst met Knight Area een prachtige plaat over D-Day uit te brengen en dan bijna gelijktijdig met dit geweldige JTR1888 op de proppen te komen. Wat een inspiratie moet die man hebben gehad. Liefhebbers van epische rockopera’s: Dit moet je gehoord hebben!
New Cool Collective - Dansé Dansé New Cool Collective is niet meer weg te denken uit de Nederlandse muziek....
Bruce Soord - All This Will Be Yours Bruce Soord kennen we natuurlijk het best als de gedreven leider van The...