2020-01-11
New Cool Collective is niet meer weg te denken uit de Nederlandse muziek. En als je het boekje dat bij het album is gevoegd mag geloven, zijn ze niet van plan om er ooit mee te stoppen. De band blijft zijn dynamiek behouden, doordat zij veel verschillende genres kan spelen, zij het bigband of een jazzcombo. Dit heeft er ook voor gezorgd dat zij met veel muzikanten hebben kunnen samenspelen: van Typhoon tot Georgie Fame, maar ook met de onlangs overleden Jules Deelder. De bezetting van de band is in de loop der tijd veel gewisseld, wat er uiteraard ook voor zorgt dat het geluid keer op keer net even wat anders klinkt. Toch zijn frontman Benjamin Herman (saxofoon, basfluit) en zijn slagwerksectie altijd een constante gebleven. Ook dit keer zijn Frank van Dok (congas), Jos de Haas (percussie) en drummer Joost Kroon weer van de partij. Oudgedienden David Rockefeller (trompet, trombone), Rory Ronde (gitaren), Willem Friede (keyboard) en Leslie Lopez (elektrische bas) vullen de mannen van het eerste uur aan.Op hun eenentwintigste album alweer, Dansé Dansé, gaan ze terug naar waar het allemaal begon in 1993: op de dansvloer! Opener en eerste single ‘Snowball’ geeft direct de richting aan. De Afrikaanse ritmes die prima door de bas en gitaar worden overgenomen zorgen ervoor dat je niet meer stil kunt zitten. De synthesizer en het samenspel tussen trompet en saxofoon maken het nummer geheel af. De percussie op title track ‘Dansé Dansé’ en de jaren tachtig elektronica op ‘Ramapolo’ zetten de ingezette lijn voort. Bij het horen van de ingewikkelde ritmes, de prachtig ingevulde gitaar van Ronde en de stevige blazers waan je je even op een tropisch eiland, waar reggae en salsa hand in hand gaan.
De basfluit van Herman op ‘P.G’. doet ons dat eiland direct weer verlaten en neemt ons mee in een jazzy sprookje van Duizend-en-één Nacht. Prachtig hoe eenvoudig de band deze gedaantewisseling aankan. En dat muzikaal gereis is nog niet over: op ‘Gwana’ wanen we ons op straat, tijdens het festival in Marokko; ‘Brothers’ neemt ons mee naar Zuid-Amerika, waar de congas en bongos hoogtij vieren. Op ‘In Like Flynn’ mag Friede zich uitleven op piano, ondersteund door reggae, waarbij hij Ronde nog de gelegenheid geeft om te soleren. Het door Santana geïnspireerde ‘Altivo’ sluit het album af en dan kan de ademhaling weer rustig op gang komen.
Het laatste album van New Cool Collective zit bomvol verschillende ritmes en klanken die de band het afgelopen jaar heeft opgenomen en tot één geheel heeft gesmeed. Daar het bij veel bands teveel van het goede kan zijn, zorgt de ervaring van Herman ervoor dat hij deze potpourri in goede paden leidt. Het is de verdienste van dit achttal dat deze band dusdanig goed voor de dag komt, dat het moeilijk voor te stellen is dat zij ooit zouden stoppen. Prachtig album, wat menig zomerfeest zal doen opleven.
Wooden Soldiers - Wooden SoldiersJe kunt het zekere voor het onzekere nemen en niets aan het toeval overlaten....
Magoria - JtR 1888 Het fenomeen rockopera is sinds het grote succes van Tommy van The Who niet...