2020-01-04
Hoe anders gaat de wereld eruitzien wanneer een wereldster een sample van jouw album gebruikt en iedereen zich afvraagt wie dat nu is. Deuren gaan voor je open en men staat plotseling in de rij om je nieuwe album te mogen produceren. Dat is wat er gebeurde toen Jay-Z een sample van Late Nights & Heartbreak gebruikte voor zijn nummer ‘4:44’. Niet gek veel later stond de verantwoordelijke band, Hannah Williams & The Affirmations, op allerlei festivals in de Verenigde Staten. Daar waar eerder weinig mensen van hen gehoord hadden, was er nu aan aandacht geen gebrek. Producer Shawn Lee, die eerder werkte met Amy Winehouse en Alicia Keys, meldde zich om van Williams een wereldster te maken.Het is te prijzen dat zij het resulterende album heeft gemaakt met dezelfde band en die geste verdient zich dubbel en dwars terug. James Graham (keyboards), Adam Newton (bas), Adam Holgate (gitaar), Liam Treasure (trombone), Tom Taylor (baritonsaxofoon), Jai Widdowson-Jones (drums) en de achtergrondzangeressen Hannah Nicholson en Victoria Klewin leveren een significante bijdrage aan het geluid van 50 Foot Woman. Het is het tweede album van deze formatie. Graham is verantwoordelijk voor de meeste composities op dit album en het moet gezegd worden: een knappe prestatie waardoor Williams zich naar hartenlust kan profileren. Het album lijkt echt voor haar geschreven.
Het album begint met drie up-tempo nummers en dat is zelfs nog een understatement. Wow, wat een energie! “I’m really rushin’ now, I’m top of the world” zingt Williams terecht, zich bewust zijnde van haar nieuw verkregen status. Hoe kan ze dit nog toppen vraag je je af. Zij beantwoordt je direct met het groeibriljantje ‘Tablecloth’. Als zij zingt “I went home crying”, gaat dat door merg en been. De gitaarsolo van Holgate is fantastisch, maar de schreeuw van Williams slaat werkelijk alles en maakt dit het hoogtepunt van het album. ‘Sinner’ met enige vocale uithalen sluit de eerste helft van het album waardig af.
De tweede helft van het album is een stuk minder fel en legt de focus op soulballades. ‘What Can We Do’ kenmerkt zich door een een a cappela start en interactie tussen Williams en de achtergrondzangeressen. Het toont het zelfvertrouwen van de band meer dan eens, maar overspeelt hier ook haar hand. Het klinkt te geforceerd en dat maakt dat niet alles even goed werkt. De ballades die volgen zijn ook niet sterk en je begint langzaamaan je interesse te verliezen. Gelukkig maakt het slotstuk van ‘I Feel It’ en afsluiter ‘Worrying Mind’ veel goed en laat met name de blazerssectie pieken.
Het is altijd moeilijk voor een soulband om een eigen sound te creëren die van deze tijd is; het is vaak een gevoel van herkenning waarbij je je afvraagt wie de originele artiest nu ook alweer was. Hannah Williams & The Affirmations is het zeker gelukt om een authentiek album af te leveren, al zul je vaker naar de eerste helft luisteren dan de tweede helft. Of dit album haar doorbraak wordt is daarmee nog de vraag, maar live zal het genieten zijn.
Tico Y Aguabajo - Puro Tico (Pierhagen) is een Nederlands/Colombiaanse pianist die samen met zijn...
Chris Barber - Memories Of My Trip Maar liefst negentig kaarsjes blaast de Britse jazztrombonist en bandleider...