Incense - On Tip Of Wings We Walk Recensie op Podiuminfo

2003-02-13 Binnen de Nederlandse muziekscene is het een publiek geheim dat niet de winnaar van de Grote Prijs van Nederland in de gaten gehouden moet worden, maar de nummer twee. Het verleden wees uit dat deze bands vaak bekender werden dan de winnaars. Maar het ziet er naar uit dat Incense, de winnaar van 2000, niet dit zelfde lot ten dele zal vallen. Na het uitbrengen van hun debuut-cd Approx 45 min. op Lowlands 2001 kreeg de band veel lof. En terecht, de band liet in inderdaad ongeveer 45 minuten horen hoe spannend hun dynamische, op Motorpsycho geïnspireerde rock was. Lanzaam werd de spanning opgebouwd tot dat deze op oorverdovende wijze werd verstoord door met name drummer Remco Cornelissen. Deze houthakker kreeg niet voor niets de prijs voor beste muzikant bij de Grote Prijs van Nederland.

Nu Incense na 1,5 jaar touren (waaronder in de VS en Polen) terug is, valt op dat ze dezelfde sterke troef in mindere mate gebruiken. De muziek op hun nieuwe album On Tip Of Things We Walk is meer ingetogen, en voller dan op het debuut. Klonken er daar nog veel tempowisselingen door binnen een nummer, op OTOWWW wordt gekozen om deze tempowisselingen meer binnen de plaat te houden. De nummers zijn daardoor minder aantrekkelijk om los van elkaar te draaien (met uitzondering van het catchy '20/20'), maar als geheel valt het plaatje beter op zijn plaats en is de plaat minder vermoeiend om uit te zitten dan het debuut. De vele tempowisselingen waren soms een beetje teveel van het goede, maar dat was gewoon een kwestie van beginners-enthousiasme.

OTOWWW levert daarentegen meer stemmige stukken, en het gewenste melancholische gevoel wordt bereikt door het gebruik van blazers en kleine accentjes op piano. Hoewel het album wat traag en zelfs saai opent met ‘Forever’(nog versterkt door de ietwat vlakke zang van Selwyn Slop), wordt al snel iets meer spanning in de strijd geworpen door het gebruik van blaasinstrumenten in ‘Static’ en het reeds genoemde uptempo '20/20'. Dit gebruik van blazers werkt ook goed in ‘The Final Sound’, waar het de zang van Slop helpt tegen saaiheid. De blazers zijn echt een toevoeging aan het totaalgeluid, wat met name tot zijn recht komt op het sterkere tweede gedeelte van de plaat. Tuurlijk kunnen de heren nog steeds met dynamiek spelen, zoals in het sterke 'On Tip Of Wings'. Incense verdient een flinke pluim voor de moed die het had voor het maken van deze plaat, want ze hadden zonder veel kritiek te hebben gekregen nog een kopie kunnen maken van het debuut. Het tekent de heren dat ze hebben gekozen voor de uitdaging.

Al met al is On Tip Of Wings We Walk moeilijker verteerbaar dan het debuut, omdat de muziek meer aandacht vraagt van de luisteraar. Laat je dat echter niet weerhouden om deze plaat eens te beluisteren, zeker als je van Pink Floyd en Motorpsycho ten tijde van Let Them Eat Cake houdt.

Recensent:Jasper van Vugt Artiest:Incense Label:Suburban Records

The Butcher - Mass Destruction ManualThe Butcher speelt hardcore met thrash invloeden. Ze zijn voorzien van een...

PN - The Art Of Being 'We' The art of being "we" is de enigzins mysterieuze, maar toch veelzeggende...

RECENSIE: Incense - On Tip Of Wings We Walk