2020-01-23
David Kilgour is een singer-songwriter uit Nieuw Zeeland die verantwoordelijk wordt gehouden voor de “Dunedin sound”, wat een eigen mengsel is van indierock, folk en blues. Ontwikkelde hij die sound eerder met zijn band The Clean in de jaren zeventig en tachtig, sinds 1991 doet hij dat solo of zoals op dit album met zijn favoriete gelegenheidsband David Kilgour And The Heavy Eights. Gelegenheidsband, aangezien de muzikanten allen verplichtingen hebben naar hun eigen bands en daardoor zie je ook dat zij vanaf hun eerste gezamenlijke project in 1997 maar vier albums hebben kunnen opnemen.Hun vijfde album Bobbie’s A Girl, welke verwijst naar de kat van de zanger, is de eerste van de band sinds 2015. Nog niet eerder hebben Thomas Bell (bas, keyboards, percussie), Tony de Raad (gitaar) en Taane Tokona (drums en percussie) zo ingetogen geklonken onder aanvoering van Kilgour. Het album bestaat uit voornamelijk gitaar-gedreven instrumentale nummers, waarbij de gezongen nummers als een tussendoortje gepresenteerd worden.
De timide sfeer die over het album heen hangt heeft vooral te maken met het verlies van zowel een goede vriend als een van zijn ouders. Kilgour haalde troost uit deze opnamesessie, waarbij hij gebruikt maakte van composities die nog half-klaar in de kast lagen, schreeuwend om opgepoetst te worden. Het geheel komt dan ook enigszins halfbakken over, waarbij het vaak lijkt alsof de band bezig is met een jamsessie. Dit geldt met name voor de langzaam groeiende opener ‘Entrance’ en de afsluiter ‘Ngapara’.
De band moet het dan ook vooral hebben van een aantal nummers om het album draaiende te houden. Het Pink Floyd-achtige ‘Crawler’ met de plukkende elektrische gitaar die aanstekelijk werkt is het eerste lichtpuntje, voordat het prachtige instrumentale ‘Coming In From Nowhere Now’ wordt gevonden. Voor ‘Swan Loop’, waar de blues even mag terugkomen in het geluid van de band, wordt pianist Matt Swanson ingehuurd. Het zijn de intieme rouwballade ‘ If You Were Here And I Was There’ en het Neil Young- achtige ‘Looks Like I’m Running Out’ die ervoor zorgen dat het album nog enig smoel krijgt.
David Kilgour and the Heavy Eights lijken met hun vijfde album meer iets voor zichzelf te hebben gemaakt dan voor het publiek. Het blijkt maar weer dat niet elke rouwverwerking leidt tot een goede plaat. De tien nummers zullen liefhebbers van The Byrds en The Velvet Underground aanspreken, maar het zal de band geen nieuwe fans opleveren. Of ze dat erg vinden is nog maar zeer de vraag.
Clipping. - There Existed An Addiction To BloodHoor je rap dan denk je drugs en geld. En zo lijkt het hier ook om gangstas...
Fly Pan Am - C'est Ça Iedereen heeft wel eens familie of vrienden die te lang blijven hangen....