Het instrumentale album opent met ‘Winter Sun’. Al vrij snel neemt de piano het voortouw, en krijgen de strijkers een ondersteunende rol, die met aanhoudende noten bepalend is voor de sfeer. Als halverwege het album ‘Pythagoras On The Line Again’ begint, lijkt het net alsof je ‘Voor Ik Vergeet’ van Spinvis hebt opgezet. Beiden gebruiken de typische tonen van een verbroken telefoonverbinding als intro. Bij Penguin Cafe loopt het motief echter door het volledige nummer heen, en is daarmee het meest experimentele stuk van het album. De andere nummers zijn rustige neoklassieke werken uitgevoerd op piano, cello, viool, bas, harmonium en af en toe voorzien van gedempte percussie. Met de kennis dat het Antarctica betreft, doemen bij het beluisteren direct beelden van eindeloze kolonnes pinguïns in een witte wereld op. Wat betreft sfeer zit het dicht tegen het eerder gerecenseerde album Waves van AVA aan. En natuurlijk het werk van de succesvolle labelgenoot Nils Frahm. Een weggalmende klap op een klankkast, is het teken dat de plaat ten einde is.
Wat ooit begon als eerbetoon aan het werk van zijn vader Simon Jeffes, die het Penguin Cafe Orchestra leidde tot zijn dood in 1997, heeft ondertussen een eigen positie verworven. De muziek is weliswaar van een iets andere stijl, maar de twee groepen werken in dezelfde geest. Mensen van uiteenlopend pluimage die samen een passie voor muziek delen. Met Handfuls Of Night levert Penguin Cafe wederom een prachtig album af. Het is minder folk-achtig dan het vorige album The Imperfect Sea en daardoor nog net iets betoverender. 15 januari 2020 live te zien in Tivoli Vredenburg.
Angel Olsen - All Mirrors Angel Olsen is een directe dame. Neem de single ‘Shut Up Kiss Me’ van haar...
Doctors Of Madness - Dark Times Bij Doctors Of Madness mag je wel van een wedergeboorte spreken. Meer dan...