2020-02-18
Angel Olsen is een directe dame. Neem de single ‘Shut Up Kiss Me’ van haar vorige plaat My Woman (2016), waarin Olsen er geen gras over laat groeien. Op haar vierde album All Mirrors past ze die directheid ook toe, maar schuift ze muzikaal een meer orkestrale richting op. Opnieuw verhaalt Olsen over de schaduwkanten van haar liefdesleven. Ze wordt daarin bijgestaan door een 14-koppig orkest. Met het indrukwekkende openingsnummer ‘Lark’ dendert Olsen meteen als een trein over de luisteraar heen. Het nummer gaat over haar ex, die haar niet in haar verlangens kon tegemoet komen. Het theatrale randje, de weemoedige strijkers en de knappe spanningsopbouw dragen bij aan het verhalende karakter van haar nummers, zonder dat de emotionele lading daarbij verloren gaat. Op All Mirrors lijkt de zangeres een nieuwe vorm gevonden te hebben om die gevoelens in te verpakken. Het is nieuwe stop binnen het traject dat van intieme indiefolk via vurige gitaarrock tot hier is gekomen.
De directheid zit hem bij de zangeres zowel in haar openhartige teksten, als het soms dwingende karakter van de muziek, die vooral in uiting komt in de zware strijkers. Neem ‘New Love Cassette’, waarin ze lijzig zingt en met minimale instrumentatie een indringend lied op weet te bouwen. Bij Olsen zijn de tranen nooit ver weg. De fraai gearrangeerde nummers werken als spiegels - ze noemde het album niet voor niets All Mirrors - die de zangeres volledig blootgeven.
Ook live past Olsen de spanningsopbouw toe in haar nummers, maar ook in haar hele show. In haar optreden in Paradiso op 6 februari 2020 werd steeds zorgvuldig naar een intens hoogtepunt toegewerkt. Op All Mirrors weet Olsen ook knap wanneer ze gas moet terugnemen om zo haar melancholische sfeer optimaal over te brengen. De laatste twee nummers, ‘Endgame’ en ‘Chance’ bijvoorbeeld weten door hun contrast in tempo en intensiteit elkaar te versterken. Zo sluit Olsen het album op hartverscheurende wijze het album af, met haar indringende zang en melancholische arrangementen plaatst ze zonder pardon een dolk in het hart van de luisteraar.
Stephen Mallinder - Um DadaAls je derde soloalbum pas 35 jaar na de vorige uitkomt, kan dat een aantal...
Penguin Café - Handfuls Of Night Je moet even goed zoeken, maar de trademark afbeelding van een pinguïn staat...