Spalding blijkt maar één troef te hebben; zijn falsetto stem. En die wordt in elk nummer gespeeld. Het is niet helemaal duidelijk of hij nu wel of niet autotune gebruikt, maar het klinkt vaak wel zo. Door het gebrek aan afwisseling in zijn zang wordt het erg eendimensionaal. Met die kopstem zingt hij over zijn emoties rondom liefdesrelaties. En dat valt allemaal niet mee. De Xanax die bezongen wordt, belooft ook niet veel goeds. De muzikale ondersteuning stoort niet, en is voor liefhebbers van synthpop gewoon lekker. Op ‘Emissive’ wordt er iets verder van de gebaande paden afgeweken met een wat andere beat, en klinkt het direct interessanter. Als de hoge mannenstem helemaal je ding is, zul je met deze plaat goed aan je trekken komen.
Het album is uitgebracht door het jonge, onafhankelijke label Monotreme records uit London. Het prijst zichzelf aan om zijn eclectische keuze van artiesten. Buitenbeentjes, zoals het vogelbekdier dat op het logo siert. De titel verwijst volgens Spalding naar een permanente melancholische inslag, zoals je daar met het vallen van de blaadjes last van kunt hebben. Om die reden past hij best in het clubje van zwaar op de hand liggende labelgenoten, zoals Novo Amor en Midas Fall.
Novemberism is echter een album dat gedoemd is om in de vergetelheid te raken. Er is niet veel dat het van zijn tijdgenoten onderscheidt om een onvergetelijke indruk te maken. Het is gewoon te veel van hetzelfde. Maar als je kunt genieten van de flavour of the month en niet al te veeleisend bent, kun je dit voor een melancholische bui gerust aan je playlist toevoegen zonder helemaal in de put te raken.
Craven Faults - Erratics & Unconformities Craven Faults is een mysterie: op internet is niet te vinden wie de artiest...
Lankum - The Livelong Day Het debuutalbum Between The Earth And Sky uit 2017 van het Ierse Lankum...