Gogol Bordello - Super Taranta! Recensie op Podiuminfo

2007-07-03 Balkan Beat, Gypsy Ska of Gypsy Punk, allemaal termen die duiden op ongeveer hetzelfde: Muziek waarin de Oost-Europese invloed duidelijk hoorbaar is. Gogol Bordello mag gezien worden als de belangrijkste exponent van wat zij gypsy punk noemen. Vorig jaar ging Lowlands overstag, dit jaar volgde Pinkpop en de heren en dames zullen vast en zeker in de toekomst ook iedere tent, zaal of festivalweide moeiteloos aan zich weten te binden.

De ingrediënten lijken simpel. Traditionele en oh zo opzwepende volksdeuntjes van zigeunersnit aangevuld door een cocktail aan stijlen. Het recept van deze cocktail bevat op Super Taranta nog meer ingrediënten dan op voorgaande albums. Metal, reggea, dub, ska, flamenco, punk en dan hebben we nog niet alle ingrediënten gehad, want Gogol Bordello liet zich voor Super Taranta ook nog eens inspireren door de zo kenmerkende soundtracks van de Italiaanse spaghetti westerns. Super Taranta is daarbij hun interpretatie van Tarantella, rituele Italiaanse muziek.

Iedereen die Gogol Bordello live aan het werk zag weet dat de middelpunt vliedende kracht van de band zonder twijfel Eugene Hütz is. Als een ware volksmenner weet hij het publiek te bespelen en optredens vaak tot een kookpunt te brengen. Hij rent, vliegt, duikt en springt over het podium, getooid in een soort van circusoutfit en bijgestaan door twee dansmariekes, heeft het totaalplaatje wel iets van een circus. Circus Hütz is in de stad, feest en een onaflatende glimlach op het gezicht is verzekerd.

De grote uitdaging voor een band als Gogol Bordello is om iets van de energie en kracht van een live optreden ook op album vast te leggen. Bij het luisteren naar een album van Gogol Bordello denk je onbewust meteen hoe een bepaald nummer zal klinken in een kolkende tent of een andere locatie waar ze in de toekomst hun kunsten nog gaan vertonen. Met dat in het achterhoofd bevat Super Taranta zeker weer een aantal krakers. Opener ‘Ultimate’ is weer zo’n typisch opzwepend deuntje dat onschuldig begint, volgens de vaste ingrediënten, maar zo halverwege gaat het een paar tandjes sneller en ook harder. Harder dan we gewend zijn van Gogol Bordello.

Super Taranta is iets minder zigeuner en iets meer rock. In een nummer als ‘Zina-Marina’ wordt de sound niet bepaald door de viool of de accordeon, maar zijn het de elektrische gitaar en de bas die de hoofdrol opeisen. Super Taranta biedt iets minder hap-slik-weg songs, dan zijn voorgangers en sommige nummers hebben een luisterbeurtje meer nodig om te kunnen doordringen. Het wordt soms ook wat teveel van het goede zoals op ‘My Strange Uncles From Abroad’. Op zulke momenten verzandt de muziek in een kakofonie van stijlen en geluiden. Het lijkt op deze momenten dat Gogol Bordello te graag wil laten zien dat ze meer kunnen dan alleen gypsy punk. Op het vorige album Gypsy Punk Underdog World Strike slaagde Gogol Bordello er beter in, om in al zijn simpelheid ook aanstekelijk te klinken op album. Op Super Taranta doet men vaak te ingewikkeld, terwijl het in essentie misschien wel dezelfde aanstekelijke songs bevat.

Recensent:Rob Mestrom Artiest:Gogol Bordello Label:Side One Dummy Records