2020-01-10
Begin jaren negentig van de vorige eeuw werd Orthanc opgericht in het West-Vlaamse kustdorpje De Haan, net onder de rook van toeristenoord Blankenberge. De band verzorgde met haar melodieuze powermetal het voorprogramma voor bands als Annihilator, B-Thong, Channel Zero en Deviate en werd in 1995 uitgeroepen tot winnaar van Studio Brussels eerste Metal Fun Race. In 1997 gooide de band de handdoek in de ring. In de vorm van gezin, werk en huis kreeg de burgerplicht van de heren bandleden voorrang. In 2014 kwam de band voor een eenmalige reünie bij elkaar waarna het metalvuurtje weer langzaam ging branden. En nu ligt - na bijna dertig jaar - debuutalbum Carnival in de platenwinkel.
Orthanc bestaat uit zanger Ortwin Lietaert, bassist Matthias van den Berghe, gitarist Marnick Serreyn en diens broer Geert Serreyn op drums. De band maakt op haar debuutalbum melodieuze metal. Hoewel hun muzikale voorbeelden stammen uit de jaren tachtig (Ozzy, Maiden, Metallica) hebben de jaren negentig duidelijk hun sporen achtergelaten in het bandgeluid van Orthanc.
De band levert strakke gitaarriffs, aangevuld met vette baslijnen en veel basdrums en heeft met de zangstem van Lietaert een sterke troef in huis. Lietaert klinkt als een klassieke hardrockzanger, maar schuwt ook een lijntje rap niet. Vergelijkingen met metalnamen uit de jaren negentig zijn snel gemaakt: Pantera, Biohazard en eerdergenoemde landgenoten Channel Zero.
Het in de Reddrum studio opgenomen debuutalbum opent sterk met ‘Liar’. Het hardrocknummer met hardcore-invloeden zou niet hebben misstaan op het debuut van Biohazard. Tweede track ‘Carnival’ doet denken aan de muzikale gekte van System Of A Down.
In ‘(O.D.) Victim Of Chemical Substance’ komen de sterke kanten van Orthanc mooi naar voren. De eerste twee (drumloze) minuten van de track zijn klassieke hardrock, waarbij de sfeervolle zang spaarzaam wordt begeleid, om daarna over te gaan in een strakke nu-metaltrack met vleugjes Sepultura en Anthrax (in hun rap-metalperiode). De tekstuele boodschap van het nummer spreekt voor zich: ”I’m a victim, caught in a deathdance, I’m a victim, of chemical substance”.
Na deze antidrugs song is het in ‘Dark Religion’ tijd voor een song over de negatieve gevolgen van godsdienstwaanzin: ”You were a simple man with no real plans, ‘til they made you a fanatic, placed a gun in your hands, then they broke your will and now you run ‘round and kill…….It’s a dark religion, when you kill in the name of your God”. Het album eindigt met ‘The Prophet’ en de stichtelijk woorden ”Hallelujah brothers and sisters, Amen”.
Met Carnival heeft Orthanc een verdienstelijke debuutplaat afgeleverd. Na al die jaren heeft de band haar muzikale nalatenschap eindelijk vastgelegd voor het nageslacht. Maar na bijna dertig jaar wachten voelt én klinkt Carnival toch ook wel een beetje als mosterd na de maaltijd. Amen.
Serpentyne - Angels Of The NightVoor de verandering mogen we een keer een symfonische metalband met zangeres...
The Sad Flowers - Desolation Nog geen twee jaar geleden werd ondergetekende geconfronteerd met The Sad...