Neem bijvoorbeeld ‘Dead Flowers’. Een nummer dat eindeloos gecoverd is. Dat doet niks af aan de schoonheid van het liedje, want ook bij Jeroen Schmohl klinkt het prachtig. De interpretatie van Schmohl begint als een mompelend liedje met enkel akoestisch gitaar, maar met het refrein komt er een mooie banjo en viool bijvallen. De instrumenten klinken nergens grotesk op de voorgrond en juist dat maakt dat ook de interpretatie van Schmohl weer iets nieuws aan het liedje toevoegt.
’12 Januarys’ is een heerlijk kabbelend nummer dat perfect past bij de klassieke Americana. Ook hier valt op hoe subtiel de begeleidingen van de aanvullende instrumenten zijn. Iets soortgelijks doet Schmohl op ‘Spookin’ The Horses’ van Fred Eaglesmith waar met enkele simpele aanvullingen van een piano de Amsterdammer gelijk een dreigend gevoel creëert.
Met Trouble levert Jeroen Schmohl een mooie plaat af. Een CD die aan onze landgenoot JW Roy doet denken, maar dat echt de liefde voor de grote muzikanten uit de Americana ademt. De plaat past qua sfeer bij Johnny Cash zijn American Recordings en Springsteen ten tijde van Devils & Dust. Trouble ademt een liefde voor deze kalme interpretatie van het genre die aanstekelijk overslaat. In de kleinschalige aanpak plaatst Jeroen Schmohl de liedjes in een nieuw daglicht. Jeroen maakt daarmee een mooie CD om naar te luisteren.
Le Corbeau - IV - Spider Bridge, V - C`s Theme, VI-Sun Creeps Up... Le Corbeau is een Noors muziekcollectief waarvan Oystein Sandsdalen de...
Hideous Divinity - Simulacrum Hideous Divinity is een Italiaanse deathmetalband die, wanneer de afkomst...